Recensie

Corto Maltese (Casterman - gekleurde versie) 2 De ballade van de zilte zee


Het is 1 november 1913. Twee schipbreukelingen, Pandora en Caïn Groovesnore, worden opgepikt door kapitein Raspoetin en zijn bemanning. Raspoetin wil voor de twee losgeld vragen daarom pikt hij ze op. Even later vinden ze Corto Maltese vastgebonden op een drijvend vlot. Raspoetin mag hem niet, maar redt hem toch omdat iemand die de ‚monnik’ wordt genoemd het hem niet zal vergeven als hij hem niet redt. Op Corto’s schip is muiterij uitgebroken vandaar dat hij op dat vlot vastgebonden zat. Het schip was beladen met kolen. Met de dreigende oorlog is dit een waardevolle lading geworden. Corto wil het dus terug om het te verkopen aan de Duitsers. Spreekt voor zich dat dit niet gemakkelijk zal gaan.

Zowel het verhaal als de tekeningen zijn van Hugo Pratt.
Ik ben begonnen met Hugo Pratt strips te verzamelen door de Corto Maltese verhalen. Deze spelen zich af in een tijd die mij erg fascineert. Dus ik begon eerst de Corto strips te verzamelen en later andere albums van Pratt. Het vreemde is dat ik deze strips jaren en jaren in de boekenkast had staan maar ze nog nooit had gelezen. Eenmaal begonnen kon ik het niet weg leggen. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Het verhaal was zo boeiend.
Corto is een man die niet de standaard good guy held is. Hij heeft er geen enkele moeite mee om handel te drijven met de Duitsers. De slechteriken van de Eerste Wereldoorlog om het maar eens zwart/wit te zeggen. Pratt verwerkt ook humor in zijn Corto verhalen. Hoewel het geen strip is om te lachen kon ik zo af en toe een glimlach niet onderdrukken. Zo roept Raspoetin wanneer hij Corto ziet drijven: „Hoe is ’t er mee? Aan het zonnebaden?”. Roept Corto, nog vastgebonden op zijn vlot terug: „Vervloekte Pias… Dat ik jou nu net moet tegen komen.” De toon is gezet, we weten gelijk al wat van zijn karakter. Hij is nooit bang en altijd optimistisch. Wat mij bevalt is dat Corto zich niet bindt aan landen, rassen of partijen. Hij bindt zich aan mensen die zich waardig hebben getoond zijn vriend te zijn. Wel is het eind van het liedje dat Corto altijd zijn eigen weg zal gaan en dat ie daarbij afscheid neemt van zijn vrienden.

Pratt heeft een realistische tekenstijl. Hier en daar is het wat slordig, maar dat past wel bij het verhaal. Vaak versterken de tekeningen het verhaal. Als Corto en een jonge vrouw zonder wat te zeggen tegenover elkaar staan spat de seksuele spanning er af. Maar Corto is geen man die zich bindt aan één vrouw. Hij is een vrijbuiter. Maar er is niet alleen veel diepgang in dit verhaal maar er is ook zo af een toe de nodige actie.

Ik zou tegen iedereen die weerstand tegen Pratts werk heeft willen zeggen: stap eroverheen en ik ben er vrijwel zeker van dat het je gaat bevallen. Hugo Pratt heeft ooit gezegd dat hij zelf graag Corto zou willen zijn en ik begrijp hem volkomen. Ik zou zelfs willen stellen dat Hugo Pratt één van de beste verhalenvertellers is. Je begrijpt het al: ik vind dit album een aanrader!

Corto op Ratatouille TV



Dit is een recensie van een gebruiker.