Recensie

Verkild hart 1 Verkild hart


Normaal gesproken probeer ik geen recensies te lezen van een strip die ik later zelf nog denk te bespreken. Af en toe gebeurt het toch, schatplichtig als mijn gedrag soms is aan nieuwsgierigheid gewekt door een cover. Meestal echter zal ik me dan beperken tot een zeer diagonaal lezen van die recensie, niet uit gebrek aan respekt vor wat anderen schrijven, maar wel om toch te trachten niet vooringenomen te zijn.

Dat is dus schromelijk mislukt in het geval van Verkild hart. Ik maakte me op om een strip te lezen over, zo werd beweerd, een man met een midlife crisis. Leek me leuk om dit te plaatsen in het rijtje “Het leven zoals het is” met afleveringen over ontluikende sexualiteit van pubers, overgang van jonge onvolwassene naar jongvolwassene, een onverwerkte jeugdliefde die niet roest, tot zelfs hoe jong een (hele) oude dag kan voelen.

Het hoofdpersonage in Verkild hart is een man van onbepaalde leeftijd. Om eerlijk te zijn lijkt hij me zelfs wat jong voor een midlife crisis. Maar we kennen dus zijn leeftijd niet. Nergens wordt zijn naam genoemd. Zijn vrouw en kinderen worden enkel als schaduw weergegeven. Niets persoonlijks, het zou zo maar iedereen kunnen zijn. We weten niets concreets over hem, tenzij zijn job. Laat het ons een voorbeeld van een kaderfunctie noemen die zorgt voor een drukke tijdsbesteding met hopelijk goede verloning en voor... Ja, voor wat eigenlijk?

Daar gaat deze strip over. Onze vriend stelt zich tijdens een wandeling langs de kustlijn, het lijkt van Oostende naar Middelkerke te voeren, de vraag die velen zich nooit durven stellen: “Is dit alles wat er is?”

De facade die opgehouden wordt voor, en door, de buitenwereld wordt genadeloos doorprikt. Een gezellige avond bij een bevriend koppel wordt paginagroot uitgesmeerd. Je draait de pagina om en krijgt het kleurrijke, gezellige getater te zien als tot zijn essentie herleid: identieke tekeningen en bladspiegel maar nu in het grijs gehouden en met lege tekstballonnetjes. Het is nu een lege, grauwe, onaantrekkelijke doos geworden.

Heel het verhaal worden er door Gilles Dal vragen gesteld die velen een ongemakkelijk gevoel zullen geven. Want het antwoord kan zeer confronterend zijn. Niet iedereen is er opgezet mee dat zijn levenswijze door de mangel wordt gehaald. "Midlife crisis, navelstaarderij, daar kan dus niks goeds van komen..." Wie daarentegen zichzelf, en wat hij doet, wél in vraag durft te stellen zal een groot gevoel van herkenning beleven.

De manier waarop het geheel in beeld is gebracht door Johan De Moor is meesterlijk. Met een grote creativiteit versterkt hij elke gedachtengang, hier en daar met een vette knipoog naar kunstenaars uit andere domeinen die “iets” met de tijd doen: Harold Lloyd, Salvador Dali.
http://images.telerama.fr/medias/2014/09/media_116710/la-bedetheque-ideale-62-coeur-glace,M167201.jpg
Deze strip zal niet bij de bestsellers gaan horen, vrees ik. Dat is nu eenmaal het lot voor werken die zeggen wat de meesten willen negeren. Hier wordt aangezet tot nadenken over het eigen leven. Het is niet het leven zoals het is, het is Het Leven zelf. Een zeer filosofische strip dus, of Kunst met een grote K!

You'll hate it, or you' ll love it. Een tussenweg is er niet. Hoe meer lovers hoe beter.






Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.