Recensie

Nero Wolfe 2 De rode doos


Detective Nero Wolfe blijft het liefst thuis. Ook wanneer er een mannequin wordt vergiftigd wil hij het niet onderzoeken. Maar wanneer Lew Frost met een brief komt die ondertekend is door de meest vooraanstaande orchideeën verzamelaars stemt Wolfe toch in de zaak te onderzoeken. Hij is zelf namelijk ook een groot orchideeën verzamelaar. Het lijkt er op dat ontwerper MacNair het beoogde slachtoffer had moeten zijn. Wolf moet tussen zijn maaltijden door dus heel wat uit pluizen om de dader te achterhalen.

Dit is het tweede Nero Wolfe album. Jean-Claude de la Royère heeft het verhaal dat oorspronkelijk van Rex Stout is vertaald naar een strip. Bij mijn weten heeft de la Royère niet veel strips op zijn naam staan. Het oorspronkelijke verhaal is uitgegeven in vijf delen in The American Magazine van december 1936 tot april 1937. De Amerikaanse Stout heeft 40 Nero Wolfe detectives geschreven. In zijn lange leven, hij is 88 geworden, heeft Stout diverse prijzen in ontvangst mogen nemen en na zijn dood kwam hij in 2014 in de New York State Writers Hall of Fame. Er zijn ook veel van zijn boeken verfilmd voor televisie.
Ik heb het originele boek nooit gelezen, maar ik vind dit een hele behoorlijke detective. Ik heb het met veel plezier gelezen. Ik vind deze strip ook beter dan de eerste Nero Wolfe strip; Het verbond van de angst.

Het tekenwerk is van Philippe Wurm. Je zou hem ook kunnen kennen van de Maigret strips, De Rochesters en Lady Elza. Ik vind het goed getekend.

Nero Wolfe op Ratatouille TV



Dit is een recensie van een gebruiker.