Recensie

Blacksad 1 Ergens tussen de schaduwen


Privé-detective Blacksad zint op wraak wanneer hij te weten komt dat een oude vriendin van hem vermoord is. Zeker wanneer de politie de zaak in de doofpot wil steken. Dus gaat hij op eigen houtje op zoek naar de moordenaar. Al gauw blijkt dat de dader een machtig persoon is. Blacksad wordt door een stel lijfwachten in elkaar geslagen, maar geeft niet op. Uiteindelijk staat hij oog in oog met de moordenaar...

Je zal je misschien afvragen waarom deze strip vijf sterren van me krijgt. Het lijkt een simpel detectiveverhaal van dertien in een dozijn. Maar het gaat hem om de manier waarop dit verhaal in beeld wordt gebracht. De tekeningen verheffen het verhaal tot een ongekend hoog niveau. En is dat nu niet de essentie van een goed stripverhaal? Meer nog, over deze strip is nagedacht. Door dieren te gebruiken als hoofdpersonages, krijgen de figuren meteen elk een eigen karakter. En daardoor verhogen de auteurs het leesplezier, want bij elk personage vraag je je af: waarom juist dit dier? En even later blijkt dan dat er geen betere keuze mogelijk was. De dieren zitten trouwens overal: een donkere kroeg heet La Iguana, het kerkhof draagt de naam Wolfmouth Cemetery,... In elk plaatje zitten meer ideeën dan in alle albums van Rik Ringers samen. Het is trouwens niet zo verwonderlijk dat de hoofdfiguren dieren zijn. Tekenaar Guarnido schijnt animator bij Disney te zijn (althans volgens Régis Loisel die het voorwoord schreef). Ergens in de schaduwen is een meesterlijk album dat je meteen herleest om er zeker van te zijn dat je geen detail over het hoofd hebt gezien. Canardo is dood (*), leve Blacksad!

(*) dat dacht ik tenminste, maar er zou in 2001 toch nog een nieuw album verschijnen van onze favoriete eend



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.