stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Styx (of: de zesplankenkoorts). Met een titel die verwijst naar een doodskist en de mythologische onderwereld is het niet lang gissen naar het onderwerp. Het kondigt zich "zwaar" aan.
Een graphic novel over de dood, weinigen durven het aan. Ja, Judith Vanistendael beschreef hoe een aftakelingsproces door ieder uit de omgeving van een stervende kan worden ervaren.
Een autobiografisch werk over de dood is door de eigenheid van het onderwerp niet mogelijk. En toch slaagt Peter Pontiac er in dit te realiseren. Maar zoals hijzelf zegt "Ik ben maar begonnen met het tekenen en beschrijven van mijn ziekteverloop. Ik schuif het moment voor me uit waarin ik het echt over de dood moet hebben."
En dat is waar dit werk over gaat. Peter Pontiac beschrijft in verschillende stappen zijn ziektegeschiedenis. Het boek is opgebouwd uit hoofdstukken als waren het de kruiswegstaties. Met een zelfrelativeringsvermogen ontleedt hij hoe het tot de diagnose komt en wat dat met een mens doet. Nergens wordt Peter zwartgallig, maar ook omgekeerd is de alomtegenwoordige humor nergens storend of overdreven.
Het tweede deel van het boek is een bloemlezing uit de correspondentie die Peter voerde tijdens de laatste jaren van zijn leven, in verband met Styx. De laatste mail slechts 4 dagen voor zijn overlijden. Tussen de mails telkens nog schetsen die hadden kunnen gebruikt worden in Styx.
Op het einde van het boek een waslijst van personen.Het zijn de donateurs die Peter steunden. Alfabetisch opgelijst. Niet klassiek volgens hun familienaam, wel volgens voornaam. Niets aan deze kunstenaar was immers klassiek te noemen, zelfs het einde van zijn boek over zijn einde niet...
Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.