Recensie

Jeremiah 34 Jungle City


http://i.imgur.com/22ex6jh.jpg

Welkom in Jungle City! Een stad waar het water zo vervuild is dat het uitsluitend geschikt is om de handen te wassen. Waar de enige bron met drinkbaar water in handen is van egotripper Nesstler. Een man die vanuit zijn ivoren toren minachtend neerkijkt op het plebs aan zijn voeten. Hij verdedigd zijn bron met hand en tand en wil in ruil voor zuiver water de stad platgooien en er woontorens neerplanten. Een megalomaan idee dat de stad in twee partijen verdeeld. De Wolves zijn bereid om te verhuizen, de Foxes weigeren. Langzaam maar zeker wordt de spanning opgevoerd en staat de boel op exploderen. Te midden van deze broeierige sfeer treffen we twee oude bekenden aan. Met name Jeremiah en Kurdy die niet meer verlangen dan rust een warm bed en dito bad. Ze zijn echter nergens welkom en als Kurdy dan ook nog eens gaat zwaaien met geld is het hek helemaal van de dam. Op zoek naar een schuilplaats voor de nacht worden ze overvallen door snuiters op zoek naar buit. Tijdens het hierop volgende gevecht worden ze uit de brand geholpen door Markus een Foxes. Die hen onderbrengt bij zijn zus Maya een taaie tante die haar woede nauwelijks kan beheersen als ze noodgedwongen het duo een onderkomen moet bieden. Ze beschouwt hen als mogelijke spionnen van Nesstler en wil hen zo snel mogelijk lozen. Als bij nacht een bende herrieschoppers Jeremiah en Kurdy uit hun slaap houd slaan bij Jeremiah de stoppen door. Als een wildeman gaat hij tekeer, laat geen spaan heel van de lawaaimakers. Vanaf dat moment is zijn leven in gevaar. De Wolves willen zijn vel, de Foxes zien onze held als de man die Nessler van de troon kan stoten. Kan Jeremiah het tij keren of wordt de stad door een vloedgolf van geweld overspoeld?

http://i.imgur.com/EwANg0H.jpg

Wat tekenaar en scenarist Hermann over de mensheid denkt weten we al een tijdje. Hij is een doemdenker en ziet de toekomst van onze huidige samenleving maar somber in. Een lijn die hij ook doortrekt in zijn verhalen. Die iets of wat op routine draaien. Hij bied ons voor de zoveelste een kijk op één of ander complot waarbij een gehaaid iemand de stad onder de duim houd. Een stad waarbij onze helden als bij toeval verzeilen. Waarbij ze partij kiezen voor de Foxes zonder ook maar eens te overleggen met de Wolves. Het is net of Jeremiah en Kurdy er lol in hebben om hun tegenstanders af te tuigen. Ieder feitje hoe onbenullig ook grijpen ze aan om toch maar hun vuisten te kunnen gebruiken. Waardoor ze heus niet beter uit de verf komen dan het rapaille dat ze bestrijden. Als ze dan toch aan het slot van het verhaal hun weg verder zetten is het door hen aangewakkerde geweld gewoon even uitgesteld en zijn de aangekaarte problemen ternauwernood opgelost. Het geheel wordt gebracht in tekeningen die donker en somber ogen. Wat de grauwheid en de moedeloosheid van de bewoners extra accentueert. Hermann weet perfect hoe hij zijn lezerspubliek kan boeien, maar af en toe eens positieve noot in het verhaal zou mooi meegenomen zijn. WG.

http://i.imgur.com/XFpfAWZ.jpg









Dit is een recensie van een gebruiker.