Recensie

Alex 34 Aan de overkant van de Styx


http://i.imgur.com/tlrM9cq.jpg

Heraklion de Spartaanse beschermeling van Alex zit niet echt goed in zijn vel. Hij verdwijnt meermaals bij nacht en zijn gedrag is niet te harden. Hij is agressief en meer dan eens barst hij uit in woede. Ziet zichzelf als iemand die ongeluk brengt aan zijn naasten en voelt zich schuldig aan de dood van zijn moeder en die van generaal Horatius. Het ergste is nog dat hij Alex als de boosdoener van al zijn ellende beschouwd. Als Heraklion weer eens een nachtelijke uitstapje maakt gaat Alex hem achterna. Blijkt dat Heraklion helemaal geen stapje zet in het nachtleven maar stiekem in een winkel de hem toegezonden brieven van officier Astyanax leest. Ooit was deze de aanvoerder van de zwarte lijfwacht en trouwe bondgenoot van Heraklions moeder Andrea. Het is dan ook een hele klap voor de jongen, die Astyanax als een tweede vader beschouwt, als deze dienst neemt in het leger van koning Juda van Numidia. Hierdoor valt de laatste schakel met zijn thuisland Griekenland weg. Als Heraklion hierna nog een aantal dingen domme dingen uitvoert die heel wat opschudding veroorzaakt is voor Marcus Antonius de hoogste magistraat van Rome de maat vol. Alex moet Heraklion een tijdje weghouden uit Rome. Waarop Alex besluit om af te varen naar Utica, de hoofdstad van de Romeinse provincie Afrika. Waar de laatste aanhangers van Pompeuis zich schuilhouden en waar iedereen het heeft over de schermutselingen in het zuiden waar de legers van Caesar en Metellus Scipio tegenover elkaar staan. Alex laat Heraklion en Enak achter in Utica en gaat op zoek naar Astyanax die naar verluidt verblijft in Cirta de Numibische hoofdstad. Het wordt een gevaarlijke tocht waarbij Alex in de meest extreme situaties terecht komt.

http://i.imgur.com/TtifY3P.jpg

Het scenario dat zich baseert op historisch correcte feiten zit perfect in elkaar. We hebben ons tijdens het lezen van dit album meer dan eens de vraag gesteld hoeveel tijd de scenarist spendeerde aan de uitbouw van dit verhaal. Niets maar dan ook niets werd aan het toeval overgelaten, alles klikt mooi in elkaar zonder de minste hapering. Met dit album toont Mathieu Bréda dat hij zich perfect kan inleven in de geest van Jacques Martin, de bedenker van Alex. Wat opvalt is dat hij ons een meer menselijke Alex voorstelt. Iets wat we af en toe wel eens misten in de verhalen van Martin. Tekenaar Marc Jailloux weet het scenario perfect om te zetten in mooi uitgewerkte pagina's. Hij heeft oog voor zijn figuren en de decors die hun leefwereld uitmaken. Persoonlijk vinden we dit al bij al een uitermate goed geslaagd album. WG.

http://i.imgur.com/I6zdnkN.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.