Recensie

Nestor Burma 11 Gekonkel in het Quartier Latin


http://i.imgur.com/yKxDSP7.jpg

Parijs, een rustige maanloze nacht in november. Plots doorbreekt een schot de stilte. Achter het stuur van een Citroën 2PK bevind zich het levenloze lichaam van de briljante student Paul Leverrier. Uit de autopsie blijkt al snel dat het om zelfmoord gaat en dat hij kort voor zijn dood een flinke hoeveelheid drugs consumeerde. Het dossier wordt al snel geklasseerd iets waarmee Pauls verloofde Jacqueline Carrier geen vrede neemt. Ze wil de zaak opnieuw laten onderzoeken en geloofd niet dat Paul zichzelf door de kop schoot. Als ze bij de politie bot vangt gaat ze te rade bij privédetective Nestor Burma. Deze wil, om haar verdriet en leed wat te temperen, de zaak opnieuw bekijken. Via zijn vriend (?) commissaris Faroux en inspecteur Masoultre die de zaak klasseerde komt Nestor al snel tot dezelfde conclusie als de politie. Is de zaak hiermee voorgoed afgehaspeld? Vergeet het maar! Het lijkt wel of de duivel zelf ermee speelt. De vriendenkring omheen Paul en Jaqueline wordt al snel geteisterd door moordaanslagen, overvallen en fraude. Haar beste vriendin verdwijnt op mysterieuze wijze en er wordt ingebroken in haar slaapkamer. Waarbij een andere huurder die eveneens rondsnuffelde in diezelfde kamer zijn kersenpit nogal hard in aanraking komt met een zwaar voorwerp. Uiteraard deelt ook onze detective meer dan eens in de klappen en als hij dan ook nog het vakkundig versneden lichaam van inspecteur Masoultre ontdekt wordt het raadsel alsmaar groter. Wat is er aan de hand en wat heeft Pauls zelfmoord met dit alles te maken?

http://i.imgur.com/WRa6MhX.jpg

Doorheen de loop der jaren hebben we heel wat detectives gelezen, maar het werk van Léo Malet (1909-1996) dook om één of andere reden nooit op in ons leesaanbod. Een euvel dat goedgemaakt werd door Tardi. Hij gaf Nestor Burma een eigen smoel en hervormde de romans van Malet tot een eigentijdse stripversie. Na een aantal albums gaf hij het stokje door aan tekenaar Emmanuel Moynot, die het op zijn beurt na twee albums dan weer doorgaf aan Nicolas Barral. Een Barral die net als zijn voorganger trouw blijft aan de figuren van Tardi en de verhalen van Léo Malet. Lezers die de strips kennen weten dat Malet zijn plot degelijk afwerkt. Verwacht geen flitsende avonturen met woeste achtervolgingen en expliciet geweld. Nee, Nestor Burma krijgt dan af en toe wel eens wat klappen en wordt ook al eens beschoten maar de verhalen moeten het hebben van uiterst nauwkeurig denkwerk. Waarbij alle losse draadjes die uitgesponnen worden doorheen de loop van het verhaal via Nestors deductie netjes aan elkaar geknoopt worden en die leiden tot een verrassend slot. Alleen jammer dat de verhalen al een tijdje niet meer verschijnen in zwart-wit. Iets wat volgens mijn persoonlijke mening een extra cachet gaf aan het verhaal. WG.

http://i.imgur.com/twV5rj2.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.