Recensie

Vierenveertig na Ronny 1 Vierenveertig na Ronny


http://i.imgur.com/wxEqIPy.jpg

Overoudgrootvader Louis, door zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen steevast vake genoemd, is op de sukkel. Hij werd een tijdje terug geveld door een beroerte en moeke, zijn echtgenote, kan zijn verzorging niet langer op zich nemen. Zijn verdere toekomst zal zich afspelen in een woon- en verzorgingstehuis. Om zijn laatste dagen thuis te vieren, wie komt in godsnaam op zulke ideeën, wordt er een groot feest georganiseerd. Hierdoor maken wij als lezer een uniek familiegebeuren mee, en maken we kennis met Louis naaste familie en het minder begaafde jongetje Reggie. Ondanks zijn lage begaafdheid weet hij, om één of andere reden beter door te dringen tot Louis, dan zijn familieleden. We maken kennis met Kevin, een kleinkind van Louis, die gehuwd is met de dochter van een zakenman. Maar ondanks dit feit staat aan de einder zijn ontslag te wenken, wegens niet echt goed functioneren in de firma van schoonpapa. Zijn broer Joris is het tegengestelde van Kevin, hij is afgestudeerd aan de universiteit. Wilde de wijde wereld zien, verbrak zijn verloving met Charlotte en woont nu opnieuw bij zijn ouders. En oefent een suf deeltijds baantje uit in een bibliotheek. Verder is er nog Jozef, die sinds de zomer van 1974 geen contact meer heeft met zijn broer Louis. Deze beschuldigt Jozef van de dood van zijn zoon Ronny in 1974, waardoor Louis vanaf toen leeft in jaartelling vierenveertig na Ronny. Wat meteen de titel van het album verklaard. Wat een feest moest worden voor Vake ontaard in een bijna fiasco. Waarbij we iedereen van de familie beter leren kennen. Ieder met zijn geheimen, zorgen en sores. Wat meer dan eens aanleiding geeft tot onderlinge wrijving en frustraties.

http://i.imgur.com/kvMPITD.jpg

Het verhaal uitgedacht en getekend door Michaël Olbrechts speelt zich af tussen vrijdag vijftien uur en zondag dertien uur. Een korte tijdspanne waarin er heel wat gebeurd. Michaël die we nog kennen van zijn afstudeerproject: “De allerlaatste tijger” waarmee hij de “Silvester debuutprijs voor het beste Nederlandstalig album van 2013-2014” ontving, weet het mooi te brengen. Bij hem geen waanzinnige toestanden en grootse avonturen, maar een diepmenselijk verhaal over gewone mensen. Het zou over ieder van ons kunnen gaan, wie heeft er geen ouder, oom of tante die niet langer thuis verzorgd kan worden? Het overvalt ons als en orkaan waar we ondanks al onze goede wil en zorgen niets aan kunnen veranderen. Wat diegenen die in deze storm terecht komen meemaken weet Michaël op een treffende en ontroerende manier in beeld te brengen. Het is niet al kommer en kwel wat hij brengt. Net als in het werkelijke leven wordt het gebracht met een lach en een traan. 2016 is nog maar net begonnen, maar intussen verschenen er toch al een aantal strips die uitsteken boven de middelmaat. “Vierenveertig na Ronny” behoort alvast tot dit selecte groepje. WG.

http://i.imgur.com/sxk5fHz.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.