stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Louis Carroll heeft met zijn Alice in Wonderland voor veel latere auteurs het pad geëffend, dat soms rechtlijnig, soms via talrijke haarspeldbochten en af en toe slechts vaag zichtbaar is. Een dergelijk pad leidt ons ook naar Gekwater. Dit stadje, in de jaren 90 nog Mallewaatren genoemd bij de 1e uitgave van dit album, is de hoofdstad van een imaginair koninkrijk. Koning Clément houdt zich liever bezig met dromen dan met staatszaken, zijn eega wil wel een minnaar en prinses Chlo trekt op avontuur nadat de gluiperige Groot-Coördinator haar wat te vaak het hof probeert te maken.
In Gekwater gebeuren vreemde dingen. 2 speurders, uitgedost als waren ze lid van een fanfare in feestkledij, komen een smokkel van kolokwinten op het spoor, een complot tegen de koning wordt beraamd en uitgevoerd en dan zijn er ook nog monsters die in de riolering rond neuzen.
Rondneuzen doet ook Chlo, waardoor ze terecht komt in een onderaardse ruimte en daar gevangen wordt genomen door een geheimzinnig figuur waar we af en toe enkel het gelaat van zien. Hij lijkt op harlekijn. Gelukkig kan ze ontsnappen met de hulp van nar Arthur, maar waarheen? En vooral, waaruit?
Marseillais Turf, die zowel tekeningen als verhaal voor zijn rekening nam, schotelt ons een sprookjeswereld voor, met voertuigen die wel aan de onze doen denken maar toch helemaal anders zijn, een stad die laat middeleeuws aandoet maar waar het theater toch invloeden uit de art nouveau heeft ondergaan, kledij uit de belle epoque terwijl big brother op talrijke monitors alles in de gaten kan houden.
De personen hebben vaak een zekere naïviteit over zich, die in deze sprookjesomgeving lijkt te passen. Maar net zo goed hebben ze vaak ook duistere kantjes, want in Gekwater bestaat ook smokkel en intrige.
De tekeningen van Turf zijn zeer verzorgd en mooi uitgewerkt, met een warm coloriet. Heel aangenaam, op een speelse manier de sprookjeswereld creëren zonder meteen een infantiele stijl na te bootsen.
Dit 1e album in een reeks van 7 is duidelijk een opstapje: er worden talrijke vragen opgeworpen, en slechts af en toe krijgen we de zweem van een antwoord. Hopelijk houdt Daedalus het ook 7 delen vol en wordt de vertaling niet ergens onderweg afgebroken zoals in de jaren negentig bij Blitz.
Het narrenschip heet in het Frans "La nef des fous". Une nef is inderdaad een middeleeuws schip. Het narrenschip is ook de naam van een schilderij van Jeroen Bosch, gebaseerd op een gedicht, dat als satire wordt gezien op de maatschappij. Het zou best toeval kunnen zijn, maar ergens kan ik niet anders dan toch een zekere parallel hierin vinden.
Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.