Recensie

Abadaringi 1 Abadaringi


Jeroen Janssen leefde en werkte in Rwanda voor de hel er losbrak. Hij gaf daar les aan de kunstschool van Nyundo. De titel 'Abadaringa' verwijst naar de lokale benaming voor diegenen die les volgden aan deze school, L'école d'Art. In deze Graphic Novel keert hij na twintig jaar terug naar Rwanda om zijn oude kennissenkring terug te ontmoeten en de voor- en na-genocide te aanschouwen en tegen elkaar af te wegen.
Het verhaal wordt in verschillende delen opgesplitst:
Eerst de terugkeer van Jeroen, het tekenen van hoe het was en hoe het is en een korte kennismaking met de overlevenden. Zijn terugkeer was tweeërlei: enerzijds voor zichzelf omdat de smaak van Rwanda in zijn poriën bleven zitten en voor Lina omdat ze daar is geboren is, anderzijds voor zijn nichtje Hanne omdat die een studie Antropologie volgt en wil weten hoe het was voor de families die de massamoorden van kortbij hebben meegemaakt.
In het tweede deel gaat hij dan weer op zoek naar de mensen die hij gekend heeft maar die het land zijn ontvlucht. Hij trekt door verschillende landen om vrienden te contacteren, blank of zwart, missionarissen, broeders,... Elk met hun eigen verhaal.
Het derde deel handelt dan weer over de overlevenden in Rwanda waar hij nog steeds met veel vriendschap en respect wordt ontvangen. Hier krijgen we een beter, dieper zicht op het leven dat deze mensen nu leiden.
En uiteindelijk een meer uitgewerkte, gedetailleerdere uitleg over de 'Abadaringi' zelf.
http://www.stripgids.org/wp-content/uploads/2016/01/abadaringi2.jpg
Ik citeer even kort Jeroen Janssen: 'Een spannende reportage uit Rwanda, een land dat grenst aan Oost-Congo, aan die gruwelijke Kivu-streek, moet je van mij niet verwachten. Een journalist ben ik niet. Oorlogszones mijd ik doorgaans, wanneer ik de keus heb'. Dit omschrijft zo wat het hele boek. We krijgen tekeningen, schetsen, schilderijtjes allemaal om te idyllischer, kleurrijk met mensen die willens nillens poseren en vaak met enkele trekken op paper worden afgebeeld. Voor de schetsen gaat Jeroen meer in detail wat betreft het gezicht, de rest van het lichaam zijn vaak wat snel getrokken lijnen die de contouren wel duidelijk afbakenen maar ook niet meer dan dat. De ingekleurde tekeningen zijn dan weer wegdromers. Zeer kleurrijke plaatjes, net als de natuur in Rwanda. Niets dat je dus enigszins maar in de verste verte doet denken aan de genocide die daar heeft plaats gevonden. In de bijbehorende teksten krijg je dan alle informatie die betrekking heeft tot het gebouw, de persoon, de omgeving, de natuur. Het is pas op het ogenblik dat er onderlinge gesprekken plaats vinden dat die gruwelijkheden het daglicht zien. Elke zwarte of blanke die op dat moment in Rwanda was kan hier honderduit over vertellen. Wel herhalen ze zo goed als allemaal dat er sindsdien 'geen onderscheid meer mag gemaakt worden tussen Hutu's en Tutsi's'. Vandaag zijn ze leraar, ambtenaar, kok of kunstenaar maar allemaal deelden ze een verleden aan de school van Nyundo.
http://www.stripgids.org/wp-content/uploads/2016/01/abadaringi3.jpg
Na 'Doel' had men het gevoel al een prachtig epos van vergane glorie in de hand te hebben. Doel stond en staat nog altijd op het randje van verdwijnen. Met 'Abadaringa' gaat Jeroen Janssen dezelfde ingeslagen weg in maar werkt hij meer 'on the field' waar hij bij Doel nog vaak van uit zijn atelier werkte. Reden waarom we dus meer schetsen in dit exemplaar hebben.

Deze klepper doet genieten, beseffen en begeesteren. De verhalen, afgewisseld met de tekeningen, maken de pijn dragelijker. Toch sluit je het boek met het volle besef wat deze mensen hebben meegemaakt.

Prachtig meesterwerk. Bedankt om dit te delen, Jeroen!!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.