Recensie

Gold of the Dead 1 Gold of the Dead


http://i.imgur.com/fDngjhm.jpg

Guatemala, 12 maart 1952. Op een onverharde weg dendert tegen hoge snelheid een vrachtwagen door een schier eindeloze jungle. Aan het stuur van deze kolos vinden we de Amerikaanse archeoloog George McAlister vergezeld van zijn compagnon Ernesto. Hun haast is te wijten aan het feit dat ze dringend willen inschepen in de dichtstbijzijnde haven waar een schip op hen wacht. Beide heren zullen echter nooit de beschaving bereiken en kunnen genieten van hun archeologische vondsten. Een enorme ontploffing ontworteld een kanjer van een boom, waardoor hen de weg versperd wordt. Een welgemikt schot zend Ernesto naar de eeuwige jachtvelden, jachtvelden waar McAlister hem al snel komt vervoegen. Waarna drie schurken zich grijnslachend de waardevolle artefacten toe-eigenen. Iets wat hen in de toekomst zuur zal opbreken. Op 20 april 1952 verlaat het Franse vrachtschip de Gironde het Panamakanaal. Aan boord treffen we de drie onverlaten, die er op hopen dat hun Parijse contactman hun vracht kan verkopen voor een flinke bom duiten. Enrico, één van de schurken voelt zich niet goed in zijn vel. Sinds het stelen van de kunstvoorwerpen wordt hij geplaagd door nachtmerries en voelt hij de ganse dag lang een dreigend ondefinieerbaar iets dat hem wil vernietigen. Zijn maten lachen zijn zorgen weg en amuseren zich samen met de andere passagiers. Echter na de feestelijkheden die kenmerkend zijn bij het passeren van de evenaar breekt de hel los. Veroorzaakt door een nieuwsgierige matroos die een kist met archeologische vondsten openbreekt. Eenmaal de kist geopend weet hij niet wat hem overkomt. Een gouden kroon spuit een groene mist die al snel het lichaam van de matroos overneemt. Hij ondergaat een ware metamorfose en transformeert tot de wrede Inca-koning Raspar Kapak. Vanaf dat moment waart er een kwade geest rond op het schip, die zowel de passagiers als de matrozen vijandig gezind is. Als dan ook nog de motoren stilvallen in de overbekende Bermudadriehoek weet eenieder onder ons wel hoe laat het is.

http://i.imgur.com/AqCzPAB.jpg

Het scenario van Silvio Panucci en Fred Weytens zit mooi in elkaar. Beide heren scheppen een schip waar horror en mysterie hoogtij vieren. Zij voeren geleidelijk en bij mondjesmaat de spanning op. De lezer weet bij voorbaat dat er iets gewelddadig aan zit te te komen, maar wat, en op welke manier de terreur toeslaat daar heeft hij het raden naar . Af en toe gaan onze scenaristen iets of wat over de schreef waar het de geloofwaardigheid van het verhaal betreft. Maar dat kan de pret niet drukken. Beter nog, hierdoor worden extra accenten toegevoegd aan het verhaal. Zij besteden niet alleen aandacht aan horror en geweld, maar tevens aandacht aan de passagiers. Gewone mensen die hun ergste angsten zien bewaarheid worden, maar soms verworden tot ware helden eens de dood hen in het aangezicht uitlacht. De tekeningen van Yan Le Pon zijn een ware revelatie. Geen mooie plaatjes, maar plaatjes gevuld met groezelige figuren die voorzien zijn van treffende gelaatsuitdrukkingen. Yan Le Pon is dan ook niet voor niets al jaren bezig met animatiefilms en videogames. Hierdoor hebben zijn tekeningen een enorme dynamiek, een dynamiek die uitstekend van pas komt als de passagiers van leer trekken om de horror die hen bedreigd te bestrijden. Het album kan gecatalogeerd worden onder de rubriek: pulp. Maar dan wel pulp van de bovenste plank. Het bevat alle ingrediënten die dit genre groot maakt: geweld, avontuur, humor, moord en doodslag en een vleugje erotiek. Meer moet dat ons inziens niet zijn. Een pracht van een one shot!!!!!!!!! WG.

http://i.imgur.com/zEDMjkw.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.