Recensie

Jacques Gipar 1 De pinardiersbende


We schrijven 1953, van autostrades en ringwegen is er nauwelijks sprake. Het is een tijd, waarin het vrachtvervoer rustig en gezapig zijn gangetje gaat. In het geheel niet jachtig en gehaast, zoals in onze hedendaagse, zogenaamde moderne leefwereld. Waarin alles steeds maar sneller en sneller moet gaan. Nee het was een tijd, waarin de chauffeurs die deze mastodonten bestuurden nog rustig konden verwijlen in één of ander baanrelais.

http://i.imgur.com/RUgPNOj.jpg

Maar rust is een lucratief iets. Zeker als er op de Nationale 7 een aantal vrachtwagens, gevuld met rode wijn,(Pinardiers) op geheimzinnige wijze verdwijnen met hun vracht. Waarna ze een tijdje later, leeg teruggevonden worden. De plaatselijke politie probeert de zaak stil te houden, maar de onrust onder de chauffeurs neemt toe. Het gaat zelfs zover dat ze zich bewapenen, om zich te beschermen tegen mogelijke aanvallers. De bal gaat pas echt aan het rollen, als Jacques Gipar, een sterjournalist van de krant ’Frankrijk onderzoekt’, getuige is van een ongeval met een vrachtwagen. De chauffeur wist op het nippertje te ontsnappen aan een valstrik. Tijdens de daarop volgende dolle rit gleed hij weg, en belandde zijn vrachtwagen in een beek langs de weg. De speurder in Jacques ontwaakt, en na akkoord van zijn baas trekt hij op onderzoek. Niet alleen, maar met behulp van zijn compagnon ‘Kleine Bretoen’, zijn luisterend oor en spiedend oog naar louche zaakjes in Parijs. Samen proberen ze de bende te klissen. Na een tijdje intens speuren, valt hun oog op Becker, een wijnhandelaar wiens naam opduikt in allerlei smokkelzaakjes. Maar eer het zaakje in kannen en kruiken is, staan er ons nog heel wat mooie verrassingen te wachten.

http://i.imgur.com/ZYuQZk3.jpg

Het scenario van Thierry Dubois loopt als een trein. Het is net alsof we met dit verhaal terug gekatapulteerd worden naar de gouden jaren van het weekblad ‘Robbedoes’. De periode waarin: ‘ Baard en Kale’, ‘Guus Slim’ en ‘Robbedoes’ en vele andere, de meest bizarre en ongelooflijkste avonturen beleefden. Verhalen waarin avontuur en spanning gehandhaafd worden van de eerste tot de laatste pagina. Waarbij de lezer meer dan eens kan vermoeden wie de dader is, maar na afloop van het verhaal, blijkt, dat hij perfect op het verkeerde been is gezet. Journalist Jacques Gipard kan beslist een waardige erfgenaam van Guus Slim genoemd worden. Het geheel wordt gepresenteerd als een volwaardige detective, eentje die, als we niet beter wisten, zonet uit de pen van Maurice Tillieux vloeide. Jean-Luc Delvaux, de tekenaar, vergeef ons de diverse verwijzingen naar Tillieux, weet diens tekenstijl perfect uit te beelden. Niet alleen zijn figuren weten aan te spreken, maar hij weet perfect het toenmalige wagenpark, bestaande uit vrachtwagens en personenwagens mooi in beeld te brengen. Wagens, die ik, je wordt inderdaad ouder papa, in levende lijve mocht aanschouwen. Auto’s, die mij nog steeds met nostalgie vervullen, maar waarvan ik echter alleen nog maar kan dromen. Gelukkig zijn Thierry Dubois en Jean-Luc Delvaux twee excellente vaklui die deze periode opnieuw tot leven kunnen wekken. Dit eerste album in hopelijk een lange rij, is beslist een aanrader!!!! WG.

http://i.imgur.com/9zBM55P.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.