Recensie

Walter de wolf 1 De weerwolf baby
2 Een hongerige vos


http://i.imgur.com/KfP0SUe.jpg

Walter is een wolf, niet zomaar een wolf, maar eentje, die zich best in zijn nopjes voelt in de Middeleeuwen. Hij is niet gewelddadig, zoals zijn soortgenoten, die bossen en velden onveilig maakten in dit duister tijdperk. Nee, hij is een goedaardige lobbes, met iets of wat menselijke trekjes, die volop geniet van het leven. Een rustig leventje zelfs, waar abrupt een einde aan lijkt te komen, als hij tijdens een middagdutje bruusk gewekt wordt met een door merg en been dringend gekrijs. Dat bij nader toezien, verwekt door een te vondeling gelegde baby, met volgende gebruiksaanwijzing: Dit hier is geen baby, maar een monster! Wees voorzichtig. Walter Oost-Indisch doof voor goede raad, sluit de met puppy-oogjes naar hem kijkende sukkel liefdevol in de poten. Iets wat hij zich al snel zal berouwen. Eens de zon daalt en het duister zijn intrede maakt, veranderd ons schattig pukje bij het aanschouwen van de volle maan, in een heuse, niets ontziende weerwolf. Die niet alleen Walter maar ook de dorpsgenoten en de waarnemende kasteelheer, de stuipen op het lijf jaagt.

http://i.imgur.com/3SU2ySd.jpg

Wat volgt is een waar inferno gevuld met pure slapstick en onverwachte wendingen. Meer dan eens dacht ik aangeland te zijn bij een tekenfilm van de overbekende Road Runner met Wile E. Coyote als de eeuwige loser. Men kan zijn lol werkelijk niet op. De ene dwaze stoot is nog maar net gepasseerd of een volgende kondigt zich al razendsnel aan. Inderdaad razendsnel, eens het verhaal op gang is getrokken is er geen houden meer aan, je gaat steeds sneller lezen, gewoon om te weten hoe dit gaat eindigen. Een lijn die eveneens doorgetrokken wordt in het tweede album, dat gelijktijdig verscheen. In dit album dat zijn naam voert, is Walter wel constant aanwezig, maar fungeert hij meer als aangever van de gags dan als hoofdfiguur. In dit verhaal trekt de overbekende Reinaert de Vos, het laken naar zich toe. Eens deze figuur het huis van Walter ontdekt gaan de poppen aan het dansen. Want een hongerige vos is niet te onderschatten. Maar hoe hij ook zijn best doet, om Walter, in de luren te leggen, het is toch steeds Reintje die steevast de duimen moet leggen. Het schrandere dier voelt zich zelfs zo gefrustreerd, dat hij na het zoveelste fiasco ijlings een psychiater moet opzoeken, om zo zijn ego weer wat op te krikken.

http://i.imgur.com/M4rrj6X.jpg

De tekeningen en het scenario berusten bij Jose Luis Munuera (“Betoveringen”, “Merlijn”, “Fraternity”) en verschenen eerder tussen 2010 en 2011 in het Frans bij uitgeverij Dargaud in drie albums. Nu zorgt het Nederlandse Dark Dragon Books voor een Nederlandse vertaling. Waarom niet meteen geopteerd werd, om de drie albums gelijktijdig op de markt te brengen is ons een raadsel. Dus is het nog even afwachten voor het afsluitende album. Dat Munuera deze reeks ooit stopzette kan er bij mij echt niet in. Hij zou, naar mijn bescheiden mening, de strip: “De Campbells” beter overboord kieperen en Walter de Wolf opnieuw gekke fratsen laten beleven. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.