Recensie

De man van nu 1 De man van nu


Volgens de uitleg op de achterkant is deze graphic novel "een ultramoderne Romeo en Julia die zich afspeelt in twee verschillende tijdsdimensies". Ruim voldoende om mijn aandacht te trekken.

Maar toch was ik volledig verrast. Er zijn al wel meer strips geweest die de tijdsparadox als uitgangspunt namen, en waar hoofdfiguren terug in de tijd reizen, al dan niet gewild, en zo de toekomst beïnvloeden. Zelfs grootmeesters als Rosinski in Thorgal of meer recent Hermann maakten er gebruik van. Iets in die aard had ik dan ook verwacht.

Maar neen, we krijgen 2 parallelle en gelijktijdige werelden. Alleen gaat de tijd zoveel sneller in de wereld van de Decimalen dan in die van de Chronomensen. De Decimalen kunnen de Chronos wel zien, omgekeerd niet. Wanneer ze elkaar aanraken betekent dat de dood voor beiden.

http://www.stripspeciaalzaak.be/beelden/Voorpublicatie-Man-van-Nu/Man-van-Nu-28.jpg

De snelheid waarmee de Decimalen leven zorgt ervoor dat ze een heel leven kunnen leiden binnen die enkele seconden waarin een Chronos een beweging nog maar inzet.
En het is in dat voor de Decimalen zo vastgezette moment van de Chronos dat alles zich afspeelt. Dat is letterlijk te nemen: een Chronos is als een standbeeld, of een beeldengroep voor de Decimalen.

Decimaal Rafael Falstaff wordt in dezelfde kamer van een hotel gehuisvest als Chronos Sylvia. En wat moet gebeuren gebeurt: hij wordt verliefd op haar. Om bij haar te kunnen blijven geeft hij zijn job op en wordt werknemer in het hotel.

Tot het noodlot toeslaat en hij Sylvia wil redden door met haar op de vlucht te slaan. Ze heeft nog maar 2 seconden te leven, en dat is in decimalentijd uitgedrukt levenslang, dus tijd zat haar te redden. Als die redding bestaat...

http://www.michaelminneboo.nl/wp-content/uploads/de-man-van-nu-new-york-02.jpg

De beide tijdsdimensies zijn elk op een andere manier grafisch weergegeven. Alles wat chronosgerelateerd is neemt Hanco Kolk voor zijn rekening, terwijl Kim Duchateau de decimaaltekenaar is. De kleuren van de decimale wereld zijn iets lichter, terwijl ze in de chronosafbeeldingen scherper zijn. Dit zorgt voor een bijzonder effect.

Waarover gaat het nu écht, vroeg ik me af? Ja, Romeo en Julia ligt voor de hand, verliefden uit een andere wereld beleven een onmogelijke liefde. Trouwens, ook de naam Falstaff verwijst naar Shakespeare, en werd ook later in een opera van Verdi hergebruikt.

Maar toch bevredigde die uitleg me niet. Sylvia heeft immers geen gevoelens voor Rafael, de liefde is dus geenszins wederzijds. Ze weet niet eens van zijn bestaan, ze kan hem niet zien.

De liefde van Rafael is wel duidelijk: heel zijn leven stelt hij in dienst van Sylvia en de poging haar te redden. En dat terwijl hij haar enkel kan bekijken, nooit aanraken of horen. Een soort éénrichtingsverkeer dus. Toch klaagt Rafael op het einde van zijn leven niet, want Sylvia heeft hem talloze mooie zaken aangewezen en hij besluit: "Het was een prachtig leven in een schitterend moment".

Die tevredenheid om een leven in dienst gesteld te hebben van diegene waar je van houdt, zou het dat zijn wat men bedoelt met échte liefde misschien?

Ook worden we als 21ste eeuwse ratracers geconfronteerd met hoe vergankelijk de tijd wel is. Die lijkt ons zo kort maar als je je in een andere dimensie zou zetten kan je er veel meer mee doen.

Tijd is een relatief begrip. Misschien moeten we die wel iets vaker stil kunnen zeteen.

Een bijzondere graphic novel die heel wat meer te bieden heeft dan Romeo en Julia!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.