stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Van ongeveer 1992 tot plusminus 2008 overspoelden de BV-strips (Bekende Vlamingen-strips) als het ware de stripspeciaalzaken. Wie herinnert er zich niet: Wendy van Wanten, Get Ready, Xink, Kim Kay, Jean-Pierre van Rossem, Margriet Hermans en K3? Waarschijnlijk vergeet ik er nog een paar. Vul eventueel zelf maar aan. Het overgrote deel van deze strips, door stripjournalist Geert De Weyer steevast waspoederstrips genoemd, kende slechts een kortstondig succes. Na één of twee albums verdwenen ze geruisloos van de markt en werden ze in het beste geval gedumpt in de tweedehandsbakken. Slechts twee BV-strips hielden zich in de storm boven water, met name: ‘F.C. De Kampioenen’ en : ‘Urbanus’. Laat dit nu net twee strips zijn die verschijnen bij Standaard Uitgeverij. Al moeten we er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat Urbanus zijn eerste stappen zette bij de inmiddels verdwenen uitgeverij Loempia voor hij de overstap maakte naar Standaard Uitgeverij.
‘F.C. De Kampioenen’ vind ik niet echt mijn ding, de scenario’s zijn mij wat te vlak en er wordt iets of wat teveel op routine gespeeld. Nee, geef mij dan maar Urbanus. Het scenario is snediger, stouter, pikanter en soms tot op het gênante af. Telkens opnieuw weten scenaristen Linthout en Urbanus mij te verbazen. Al moeten we eerlijk zijn, het tegen schenen en heilige huisjes aanschoppen, is door de loop der tijden afgezwakt tot kietelen onder de oksels en tot het uitdelen van cynische prikjes aan de gevestigde orde. Wat ons meteen duidelijk gemaakt wordt in album 169. Urbanus is de school beu, uit protest stookt hij autobanden, matrassen en andere rotzooi op. Als agenten René en Modest willen ingrijpen, om alzo hun maandelijkse quota van Gas-boetes te halen, stuiten ze op een door Urbanus net opgerichte vakbond. Door deze vakbond de ‘Vakbond voor kinderen die geen goesting meer hebben om naar school te gaan’ blijkt dat René en Modest kunnen fluiten naar hun quota. Gelukkig kan juffrouw Pussy onze Urbanus overreden om opnieuw plaats te nemen in de schoolbanken. Had ze beter niet gedaan, de school werd door de huidige directeur doorverkocht aan professor Schrikmerg. Die meteen het complex laat ombouwen tot een goed draaiende werkplaats waar de schoolgaande jeugd verplicht wordt om geestdodende slavenarbeid te verrichtten. Al wie ook maar de werkplaats wil verlaten of klacht wil indienen, wordt meteen gewapenderhand door meester Kweepeer tot de orde geroepen. Maar af en toe gaat er wel wat fout in de werkplaats en daarom wordt het technische gedeelte uitbesteed aan Cesar, die hiervoor het gluren naar zijn pronte buurvrouw even on hold moet zetten. De poetsdienst op zijn beurt, komt toe aan Eufrasie. Een loopbaan van korte duur, bij een dom werkongeval, wat had je anders verwacht, wordt ze bijna compleet verkoold. Alleen haar brein blijft ongeschonden. Een brein dat in samenwerking met professor Schrikmerg nog voor heel wat problemen zal zorgen.
Naar goede gewoonte gaat de strip alle richtingen uit. Oude bekenden maken hun opwachting en naar believen worden nieuwe figuren toegevoegd. Botst het niet, dan klinkt het wel. Net dat maakt de Urbanus-strip zo uniek. Men weet bij voorbaat nooit welke richting het verhaal uitgaat. Als het al een richting uitgaat. Toch is het voor de ware liefhebber genieten van de eerste tot de laatste pagina. Kniesoren en muggenzifters laten deze strips best links liggen. Zij snappen toch niets van deze strip. WG.