Recensie

Stoelen aan de kant 1 Plezier onderweg, thuis en daarbuiten


http://i.imgur.com/j7Tf7OJ.jpg

De zomer en de vakantie komen stilaan om het hoekje gluren. Uiteraard kijken we uit naar een stralende zon, die schittert aan de staalblauwe lucht. Waarschijnlijk een utopie, voor wie zijn vakantie doorbrengt, in dit tot op heden bijna verzopen kikkerlandje. Tijd dus voor deze thuisblijvers om even ‘Stoelen aan de kant’ ter hand te nemen. Nee geen schrijf- of spellingfout, we hebben het hier over de nieuwste uitgave van Steve Michiels. Een tekenaar die ons reeds eerder een glimlach om de lippen wist te toveren met zijn: ‘Fijn stof’, ‘Verdoken Liefde’ of ‘Gewonnen brood’. Niet direct de meest aansprekende titels, maar in iedere hoofding van zijn strips of boeken, noem het zoals je wil, vinden we iets terug van hoe de auteur handelt en denkt. In: Stoelen aan de kant’ met als ondertitel: ‘Plezier onderweg, thuis en daarbuiten’ gaat hij de nostalgische toer op. Het iets of wat oudere lezerspubliek, herinnert zich waarschijnlijk nog, dat steeds als de vakantie aanbrak er de onvermijdelijke vakantieboeken opdoken. Waaronder de Zonneland uitgaven (Altiora), die met kop en schouder boven de vakantieboeken van Okki, Jippo en Taptoe uittorenden. Allen gevuld met kortverhalen, strips, puzzels en kleurplaten en met moraliserende inslag.

http://i.imgur.com/XYLb5mH.jpg

Verwacht dit laatste niet bij Steve , hij bied wel kleurplaten, doordenkertjes en strips aan, maar dit dan uitsluitend voor een plus zestien publiek. Wie zijn vorige boeken gevuld met cartoons en ander werk heeft doorgenomen weet beslist dat Steve van het gewone iets ongewoons weet te maken. Waarbij hij ons bewust een spiegel van onze hedendaagse wereld voorhoud. Waarbij we denken dat de grap of het beeld niets met ons van doen heeft. Maar veelal komen zijn cartoons en grappen met een moordklap aan. Hij gaat niets uit de weg, laat de laatste heilige huisjes op hun grondvesten daveren. Of het nu gaat om seks, het dierenleven, ouden van dagen, godsdienst of jeugddelinquenten, niets blijft gespaard van zijn in vitriool gedrenkte tekenpen. Al vermoeden we eerder dat hij zijn cartoons en strips uitwerkt op computer. Maar dat terzijde. Als kers op de kaart bied hij ons een aantal strips aan van: ‘Het land van Albert’, waarin een kleinburgerlijk mannetje de show steelt en steevast in de meest absurde en abstracte situaties terecht komt. Met als afsluiter, de uitmuntende reclameslogan van de tekenaar himself, die zijn werk aanprijst als volgt: Straffer dan Prozac. Beter dan een bruistablet. Meer verslavend dan cola. We kunnen niet anders dan deze wervende reclameslogans volmondig beamen. WG.

http://i.imgur.com/85h0TZl.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.