Recensie

Dragonero 1 De eerste missie


Bij het ochtendgloren, belet de mist als een sluier, het zicht op op de omgeving Uit de mistslierten duiken plots twee figuren op, die ergens op lijken te wachten. Hun geduld wordt beloond, als er twee tegenstrevers aantreden. Waarna ons viertal een soort van toren, bestaande uit tandwielen, aan hun rechterhand vastklikt. Wat is er aan de hand, gaat het hier om een afrekening? Inderdaad, maar dan wel een sportieve. Als plots de zon in volle glorie doorbreekt en de mist wegvaagt, bevinden we ons op een sportveld, waar vanaf de tribunes, het publiek zijn helden toejuicht. Het wordt een wild en flitsend spel, waarbij de hoofdrolspelers uit dit verhaal, Ian en Gmor, de duimen moeten leggen. Wat hen meteen opzadelt met een torenhoge rekening voor de drank, die ze moeten betalen aan hun tegenstanders.

http://i.imgur.com/F4mr5Jk.jpg

Iets of wat in de wind, vertellen ze over hun belevenissen en de missies die ze uitvoerden als scouts. Niet direct de scouts uit de ons gekende jeugdbeweging, maar deze scouts vormen een speciale eenheid van ordehandhavers voor het keizerrijk. Uit hun verhalen leren we Ian en Gmor wat beter kennen. Ian ‘Dragonero’ Aranill, is de laatste uit een geslacht van drakenjagers en een voormalig legerofficier. Die na een schijnproces voor de krijgsraad uit zijn functie werd ontheven. Nadat de legerleiding hem beschuldigde van lafheid en verraad. Gmor is zijn vriend en stamt af van de Orken, wat meteen zijn vreemd uitziende gestalte en huidskleur verklaart. Hij vertoefde in een abdij, waar hij in de ondergrondse bibliotheek werkte aan oude teksten, die hij zorgvuldig kopieerde en herschreef. Toch kan hij, als Ian hem mee vraagt, als metgezel , niet weerstaan aan de lokroep van het avontuur.

http://i.imgur.com/yOW3MCu.jpg

En laat nu net op het ogenblik dat Gmor toestemt, om Ian te vergezellen, een posthavik neerstrijken in de abdij. Deze heeft een boodschap bij zich van broeder Lioned. Een geestelijke die samen met een aantal broeders op zoek ging naar een hen onbekende bibliotheek. Gelegen langs de noordelijke hellingen van de Nomeidei-bergen. Bij hun aankomst blijkt echter dat deze bibliotheek onveilig is, en dat de broeders ondertussen belegerd worden door afzichtelijke creaturen. Onze helden maken zich op voor de reis, maar worden tot hun spijt opgezadeld met broeder Ayabar. Een nors, nukkig en grimmig iemand die geen pottenkijkers duld en onze vrienden liever kwijt dan rijk is. Het wordt een barre tocht, langs slingerende rotspaden en door donkere wouden, die doorsneden worden door diepe dalen en valleien. Zelfs de weergoden blijken hen niet gunstig gezind. Sneeuw, wind en koude zijn hun deel. Eens ze de bibliotheek bereiken staan hen nog heel wat ijzingwekkende avonturen te wachten.

http://i.imgur.com/vTBQEGP.jpg

Het geheel werd uitgedokterd door de scenaristen Luca Enoch en Stefano Vietti. Zij bouwen een logisch verhaal op, weten welke richting ze met hun hoofdpersonen willen uitgaan. Laten de helden zelf hun verhaal vertellen, waardoor we al meteen weten, dat ze het avontuur zonder al teveel kleerscheuren overleefden. Ieder detail in het scenario klikt perfect in elkaar. Het verhaal loopt als een trein, neemt ons mee naar de vreemdste plaatsen en wordt doorweven met allerlei onvoorspelbare vormen van magie. Dit is werkelijk heroic-fantasy op zijn best. De tekeningen van Cristiano Cucina en Manolo Morrone, zijn overtuigend en mooi uitgewerkt. Tonen niet meer dan het noodzakelijkste en richten zich vooral op het gebeuren, wat ze treffend in beeld weten te brengen. Een prachtig uitgevoerde inkleuring vult het geheel perfect aan. ‘Dragonero’ kan mijn inziens, via een degelijk gevoerde promotiecampagne, uitgroeien tot een waardige concurrent van ‘Lanfeust van Troy. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.