Recensie

Pornhollywood INT 1 Pornhollywood


Onlangs verscheen in het weekblad ‘Humo’ een artikel onder de noemer: ‘Seks in beeld: 6 mythes over internetporno wetenschappelijk ontkracht’ (Humo 5 juli 2016). Gebaseerd op een enquête die uitgevoerd werd als onderdeel van de permanente vorming seksuologie aan de Universiteit Gent. Waarbij meer dan 4500 mensen een vragenlijst invulden, waaruit blijkt dat de gemiddelde leeftijd waarop iemand voor het eerst naar internetporno surft ergens 20 à 21 jaar ligt. Dat blijkt relatief laag, maar heeft ermee te maken dat de zestigers uit de enquête op hun veertiende nog niet naar internetporno konden surfen, omdat het internet eenvoudigweg nog niet bestond. Tot zover een citaat uit het artikel. Waardoor we uit bovenstaande iets of wat kunnen afleiden dat eenieder onder ons wel eens naar internetporno kijkt. Met één muisklik kan diegene die wil, urenlang turen naar seks in alle vormen en maten.

http://i.imgur.com/rgsN7cP.jpg

Omstreeks 1934 lag dit wel iets moeilijker. Porno was verboden, ernaar kijken, of in het bezit hebben van pornografisch materiaal, was strafbaar. Toch waren er een aantal filmmakers die om den brode dit soort films draaiden. Die vertoond werden in louche bars en achterbuurtcafés waardoor liefhebbers en verzamelaars van het genre toch aan hun trekken kwamen ( iets wat men letterlijk en figuurlijk kan opvatten). Een van deze regisseurs is Jim Jewsky, een man behept met talent en die ooit een rijzende ster was aan het firmament van Paramount Pictures. Tot een auto-ongeluk, waarbij zijn vrouw om het leven kwam, een abrupt einde maakte aan zijn carrière. Nu produceert hij, om het hoofd boven water te houden, films met dubbelgangers van bekende filmsterren zoals Mae West, Clark Gable, Marlene Dietrich en Garry Cooper. Alles gaat rustig zijn gang, tot Baldoni, een notoire gangster beroep doet op Jims diensten. Deze gangster heeft er een handje van weg om hooggeplaatste personen te chanteren met compromitterende beelden en scènes. Eens Jim, Baldoni’s opdracht uitvoert is zijn leven geen cent meer waard. Zeker niet als een doorgedraaide lijfwacht van Baldoni, op eigen houtje de getuigen één voor één ombrengt, die aanwezig waren bij de opnames. Kan het nog erger? Zeker en vast, wanneer Jim een kleurlinge laat opdraven in één van zijn films, is het hek helemaal van de dam en gaat zelfs de Ku Klux Clan op zijn achterpoten staan.

http://i.imgur.com/9wRjC0E.jpg

Voeg hierbij nog een drugverslaafde nymfomane erfgename, dochter van een senator, corrupte agenten, pooiers die hun koopwaar beschermen en politici die contacten onderhouden met de maffia. Waaruit blijkt dat Hollywood en de filmwereld omstreeks 1934 slechts bestaat uit glitter en schone schijn. Noël Simsolo brengt een gitzwart verhaal dat zich afspeelt tussen de twee wereldoorlogen. Het is een verhaal zonder toegevingen, waarbij de hoofdrolspelers leven op het scherp van de snede. Waarbij ze zonder er zich tegen te kunnen verzetten meegesleept worden in een spiraal van geweld en corruptie.

http://i.imgur.com/Az2BSkt.jpg

Waarbij de lijnen tussen misdaad en de filmwereld erg dun zijn. Waar regisseurs geen film kunnen afwerken zonder de steun van de maffiosi. Waar films niet alleen voor ontspanning zorgen, maar perfect gebruikt kunnen worden voor chantage. Het scenario en de tekeningen zijn beslist niet te vergelijken met de albums uit: ‘De Zwarte Reeks’ van uitgeverij Sombrero. Het wordt nooit ordinair of vulgair zelfs niet tijdens de uitgetekende filmopnames. Dominique Hé (‘Ronald Donges’, ‘Bankgeheimen’) weet het geheel treffend in beeld te brengen. Hij hanteert een wat hoekige tekenstijl, zonder al te veel reliëf of schaduwen, waardoor de soms wel schokkende geweldsscènes van het verhaal onderkoeld overkomen. Persoonlijk vinden we dit één der betere verhalen op het gebied van de strip noirs. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.