Recensie

Spoedgeval 1 Spoedgeval


Ramon is negentien, geniet volop van het leven, maakt zich weinig of geen zorgen, houd van een avondje stappen met zijn vrienden en gaat af en toe om even uit te waaien met hen hardlopen. Tot zover niets mis, tot hij na het hardlopen, opmerkt dat er tijdens het plassen bloed in zijn urine zit. De paniek slaat toe, hij holt naar zijn moeder die hem weet gerust te stellen en beloofd de dokter te bellen. Die Ramon na een afspraak onderzoekt en geen ernstige aandoening kan ontdekken. Ramon echter kan zich niet meer concentreren op de lessen op school, zijn hoofd zit overvol.

http://i.imgur.com/r225DwQ.jpg

Een telefoontje van zijn moeder maakt het er niet beter op. Hij moet zich melden voor een bloedproef in het ziekenhuis. De uitslag van de test levert niets op, waardoor hij gebombardeerd wordt tot een spoedgeval. Het begin van een lange lijdensweg en de start van allerlei onderzoeken. Het begint met een simpele echografie, waar net als bij de huisdokter niets ernstig te bespeuren valt. Toch wordt hij doorverwezen naar urologie, waar men na een inwendig onderzoekt een poliep ontdekt bij Ramon, die kan uitgroeien tot blaaskanker. Een operatie dringt zich op. Maar eer deze operatie doorgaat, moet hij nog een hele rits onderzoeken ondergaan. Een ct-scan, bloedonderzoeken, inwendige onderzoeken, controle van zijn hart en nog diverse andere testen. Ondertussen slaat de ziekte niet alleen fysiek maar ook psychisch toe. Ramon gaat door een diep dal, ziet het soms niet meer zitten, wordt geconfronteerd met zijn vergankelijkheid. Waarom hij en niet een ander? Hij wordt opstandig, maar als hij merkt dat hij hierdoor niet verder komt ondergaat hij lijdzaam zijn lot en hoopt hij op een goede afloop van de operatie. Iets wat na de ingreep niet meteen kan bevestigd worden, er wacht hem immers nog een tijdje revalidatie en bijkomende onderzoeken,

http://i.imgur.com/zN3Gyqn.jpg

Maar elke dag opnieuw ziet het er beter uit voor Ramon en wordt de kans op een volledig herstel groter. Tekenaar en scenarist Daniel Arruda Massa (‘Zombie Hipsters) zet een sterk verhaal neer. Hij toont ons een jongeman die getroffen wordt door een ziekte die over het algemeen oudere mannen treft. Waardoor zijn wereld instort en zijn verdere toekomst onzeker wordt. Die na de onderzoeken beland in een diep dal, maar die eens hij zijn klasgenoten heeft ingelicht over zijn ziekte onvoorwaardelijk op hun steun kan rekenen. Samen met Ramon doorlopen we de diverse fasen van zijn ziekte, de onderzoeken en zijn operatie. Waarna hij opnieuw kan hopen en zich richten op de toekomst.

http://i.imgur.com/No0BT4R.jpg

Maar niet alleen Ramon lijd in stilte onder zijn ziekte ontdekken wij aan het einde van het album. Ook zijn moeder, zijn steun en toeverlaat heeft het zwaar, maar heeft zich nooit laten gaan tijdens het ganse ziekteproces. Ze hield zich sterk omwille van Ramon. Wat schril afsteekt in het verhaal, al dan niet opzettelijk door de auteur in beeld gebracht, is de onverschilligheid waarmee de dokters omgaan met Ramon. Ze hollen van hot naar her, voeren op een drafje hun onderzoeken uit, en eens de oorzaak ontdekt van zijn ziekte drukken ze hem een folder in handen met uitleg over zijn ziekte, en dat is het dan. Hoe de patiënt zich voelt, lijkt hen weinig of niets te kunnen schelen. Deze moet zelf maar leren omgaan met zijn problemen. De tekeningen zijn sober uitgevoerd, richten zich op de hoofdpersoon, tonen slechts het hoogstnoodzakelijke. Maar weten ondanks hun eenvoud het ziekteproces, en alle gebeurtenissen er omheen uitstekend vast te leggen. ‘Spoedgeval’ is een beklijvend en openhartig verhaal dat na lezing na lang bij jou zal nazinderen. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.