Recensie

De Rode Ridder 251 De gevangene


Terwijl men het gewoon is bij de Amerikaanse stripreeksen, blijft een wissel van scenarist en tekenaar toch eerder een zeldzaam gegeven in onze contreien. Maar men heeft het bij het vorige deel toch aangedurfd met De Rode Ridder. Het was toen toch wel even aanpassen, maar als we eerlijk zijn, ook wel eentje dat best te pruimen viel. Eens kijken of dit tweede deel dezelfde lijn aanhoudt of het eerder een toevalstreffer was.

Johan blijft natuurlijk wel de Rode Ridder en bijgevolg probeert hij een jongedame die beschuldigd wordt van hekserij te helpen. Echter ze blijkt toch wel over iets te beschikken, een zekere macht die men toch als hekserij zou kunnen bestempelen. Maar ze heeft nog een zekere onschuld over zich en ze wil dolgraag ridder worden, tja wie kan dat weerstaan? De verdediging van Johan voor haar komt dan ook niet geheel onverwachts. Wat wel verrassend is, is wie hij is geworden. De kruistochten hebben zijn vertrouwen in god en mensheid onderuit gehaald. De ontgoocheling en verdriet er over spelen een rol, want daardoor is hij net iets minder scherp dan hij normaal is. Niemand is perfect, maar dit is toch wel één van de zeer zelden keren dat we dat bij de Rode Ridder zien. Het geeft hem ineens een pak meer diepgang dan gewoon de nobele ridder.

De ruwere look van zowel de ridder als het verhaal, brengen De Rode Ridder in één klap naar een meer comics-feel, maar daar dit een heldenverhaal is, is dat absoluut niets negatief. Integendeel, dit pad mogen ze wat mij betreft nog wel even blijven bewandelen.

In het kort: ik ben fan van de nieuwe Rode Ridder



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.