Recensie

De zielenvreter 1 De wachter


Zielenvreter is een drieluik dat is geschreven door François Lapierre. We kennen hem vooral van zijn inkleurwerk voor onder andere “de grote dode”. Het verhaal wordt getekend door Patrick Boutin-Gagné . Van Boutin-Gagné is dit het tweede vertaalde album na de orde van de drakenridders 15. Hij tekent in stijl die je wel meer ziet bij de nieuwe lichting tekenaars: een soort mengvorm van manga en klassieke Europese semirealistische stijl.
Quebec, Gideon is al meer dan een maand verdwenen als zijn tweelingbroer Ovidius niet ver van een meer Gideons hond Pikoe, halfdood terug vind. De hond herstelt snel door de goede zorgen van Ovidius, maar blijkt een panische angst te hebben ontwikkeld voor alles wat met water te maken heeft, de rivier, vissen, waterplassen, zelfs zijn eigen drinkbak wordt gewantrouwd!
Ovidius komt op het idee om Pikoe als omgekeerde gids te gebruiken om zo zijn broer weer te vinden: hij gaat in de richting waar Pikoe van weg wil lopen. Dit omgekeerde spoor leidt hem naar het schaduwmeer, een meer waar sinistere verhalen van de ronde doen. Hij vindt er een meermin die hem meer over zijn broer kan vertellen als hij haar red uit de klauwen van een monster dat in het meer leeft.
Dit eerste deel is een redelijk op zichzelf staan verhaal al wordt je al nieuwsgierig gemaakt naar een grotere dreiging doe door het verloop van dit eerste deel dreigt vrij te komen. Het is een leuk fantasy verhaal geworden met de nodige actie en de nodige humor. Kortom dit smaakt naar meer en gelukkig verschijnt het tweede deel nog dit jaar. Eerst in een hardcover jasje en een maand later als softcover.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.