Recensie

Parijs zien... 2 De nacht van de vallende sterren


Het duo François Schuiten - Benoît Peeters geniet in stripmiddens wereldfaam. Die is grotendeels gebaseerd op De Duistere Steden, waarvan het eerste album verscheen in 1983, pakweg een tiental jaar nadat ze elkaar hadden leren kennen op een middelbare school, ergens in Brussel.

In de Duistere Steden vertellen ze soms wat dromerige verhalen over enkelingen, mensen die anders zijn dan de anderen of die tegen de stroom in willen varen, in een fantastische, imaginaire wereld. De steden lijken erg op die van ons, maar nét dat tikkeltje anders waardoor we ons wel in Brussel of Parijs wanen, terwijl het verhaal zich afspeelt in Brüsel of Pâhri.

In Parijs zien... gaan de auteurs nog een stapje verder.
Halverwege de 22e eeuw is er een breuk ontstaan tussen de aarde en de Ark, ooit opgericht als vluchtoord op een moment dat het op aarde niet goed ging. Na jaren van wederzijdse stilte wordt een ruimteschip uitgerust om enkele hoogbejaarden naar de aarde te brengen, met Kârinh als charmante boordkapitein. Het is haar verhaal dat we mogen lezen.

Kârinh droomt er al sinds haar kindertijd van naar Parijs te kunnen omdat ze vermoedt dat haar roots ginder liggen. In het tweede deel van deze reeks volgen we haar vanaf het moment dat ze door de autoriteiten op aarde wordt ondervraagd over haar bedoelingen, om dan te zien hoe ze het Parijs ervaart.

http://ds1.static.rtbf.be/article/image/1240x800/7/d/9/50012e04634807f16737d855dffbb63c-1478785511.jpg

Het verhaal is dat van een zoektocht naar onze afkomst, in de eerste plaats biologisch, maar ook naar wie we zijn. Schuiten gebruikt deze achtergrond om zijn voorliefde voor architectuur uit te leven. Het is genoegzaam bekend dat hij uit een familie van architecten stamt en we krijgen dan ook pareltjes van zijn tekenkunst te zien, met details en invalshoeken van gebouwen die we allemaal kennen, maar nog nooit zo zagen.

http://ds1.static.rtbf.be/article/image/1240x800/6/7/5/b2127ed2542d17d1d3c63c37a1ec9797-1478785428.jpg

De tekeningen zijn zacht en ogen aangenaam, je krijgt een dromerig gevoel. Een stripalbum dat rustgevend is, je komt het niet alle dagen tegen. Er is veel oog voor detail, maar er staat geen lijntje te veel.

http://www.unamourdebd.fr//wp-content/gallery/revoir-paris/REvoir_paris_P35.jpg

En toch bebben de auteurs er ook een verhaal ingestoken dat verder gaat dan naar architectuur kijken. Naast het verhaal van de zoektocht ontdekt Kârinh ook iets waarvan ze zich afvraagt of het liefde is en wordt ons een spiegel voorgehouden van hoe onze wereld zou kunnen evolueren.

Het einde van het verhaal is enigszins verrassend en opent een deur naar een volgende wereldstad, waarvan we hopen dat beide heren ons hun visie ervan laten zien.

Dit tweeluik is weliswaar niet zo sterk als de beste albums uit de Duistere Steden, maar zal de vele fans zeker kunnen bekoren!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.