Recensie

Walking Dead (Silvester) 22 Een nieuw begin
23 Gefluister en geschreeuw


The Walking Dead mag zich sinds het eerste issue in 2003 verheugen in een schare trouwe fans. In een wereld waar de doden terug keren, tenzij hun hersenen worden vermorzeld, gaat de maatschappij zoals wij die kennen ten onder. De overlevenden moeten zich beschermen tegen die zombies maar telkens opnieuw ook tegen vijanden die zich eveneens gegroepeerd hebben.

Jarenlang, gedurende meer dan 120 issues, bleek er telkens weer een oorlog te woeden met slachtoffers en veel geweld. Dat de reeks toch immens populair bleef is te danken aan de diepgang die Robert Kirkman wist te brengen in dit vrij eenvoudige gegeven. Nooit was er enige vorm van verveling, de situaties zorgden telkens voor nieuwe stof om over na te denken voor de hoofdpersonages, Rick Grimes en zijn kompanen. Bovendien wordt de sfeer compleet gemaakt door de passende tekeningen van Charlie Adlard, van grijstonen voorzien door Cliff Rathburn. Het plaatje klopt, nog steeds.

Op het einde van het 21e verzamelalbum, zoals Silvester ze ons presenteert, werd er eindelijk komaf gemaakt met de grootste strijd tot dan. De ergste vijand, Negan, werd verslagen en dus kunnen we starten met een nieuw begin.

En ja, het is even wennen in het begin van dit 22e album! We zijn een paar jaar verder en Rick en de zijnen hebben het goed voor mekaar. Er is vrede en de maatschappij functioneert. Elk van de woongemeenschappen doet het op een eigen manier en de bilaterale betrekkingen zijn hartverwarmend. Zelfs de zombies vormen nauwelijks nog een probleem, want slimmerik Eugene heeft een techniek ontwikkeld om hen eerst te groeperen en dan de kudde ver weg te voeren.

Het lijkt zowaar idyllisch te worden!

Maar als de mens zich geen zorgen meer hoeft te maken om puur existentiële vragen en zich veilig genoeg voelt gaat hij zich nog niet altijd van zijn fraaiste kant laten zien. Gekuip, profitariaat, mensen die hun opdrachten minder nauwkeurig uitvoeren dan zou moeten...

Emoties worden ook weer meer beleefd zoals in onze tijden en dus is er afgunst, spelen verliefdheden een rol en krijgen we puberale gedragingen te verwerken. Daarbij komen ook nog enkele nieuwelingen, die vuurwerk beloven voor de toekomstige afleveringen.

Bovendien gaan sommige zombies zich plots anders gedragen en kunnen ze zelfs praten.

Op het einde van album 23 met de weer toepasselijke titel "Gefluister en geschreeuw" is de situatie dan ook helemaal anders dan bij "Een nieuw begin". Idyllisch? Dat had je gedacht!

Of, zoals 1 van de nieuwkomers in de reeks in album 22 het stelt: "Als iets te mooi is om waar te zijn...dan is dat vaak ook zo."



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.