Recensie

De soldaat en de negerin 1 De soldaat en de negerin


De soldaat en de negerin. Een politiek weinig correcte titel. Onwillekeurig moest ik denken aan "Le rouge et le noir", maar deze strip is niet gebaseerd op werk van Stendhal, maar op een novelle van Guy de Maupassant met als titel "Boitelle".

Het gaat dan ook niet om de tegenpolen leger (le rouge) en clerus (le noir), maar effectief om een medemens met getinte huid. In de oorspronkelijke Franse tekst wordt "la négresse" gebruikt, een woord dat bij het uitspreken of horen al een afkeur in zich heeft.

Maupassant beschrijft in zijn novelle het verhaal van de jonge soldaat Antoine Boitelle die verliefd wordt op zijn wondermooie negerin. Ze zijn dol op elkaar en denken aan trouwen, maar het is ondenkbaar dat Antoine in zou gaan tegen de wens van zijn ouders. Zij zijn echter weinig opgezet met de keuze van zoonlief. Vermits Norène op vlak van gedrag, mentaliteit en cultuur helemaal is wat andere Franse meisjes maar kunnen hopen te zijn, is het oordeel vooral geveld op basis van haar huidskleur. Ze is gewoon te zwart, een beetje minder was acceptabel, maar nu is ze te zwart.

In de tijd van Maupassant (de novelle verscheen in 1889) was het inderdaad ondenkbaar om een gemengd huwelijk aan te gaan, en al zeker op het platteland. De tijden zijn gelukkig wel veranderd, we zien dagelijks gekleurde medemensen zonder dat ze nog een exotische conotatie oproepen. Zoals scenarist/bewerker Didier Quella-Guyot in zijn voorwoord aanhaalt werd er toen nog gedacht in termen van rassen, terwijl we nu eerder van cultuurverschillen gewagen.

Quella-Guyot slaagt erin de korte novelle van Maupassant op een hoger niveau te tillen. Zijn beschrijvingen zijn hier en daar uitgebreider dan in de oorspronkelijke tekst. Dialogen worden uitgebreider weergegeven, er zijn scenes toegevoegd waarover in de novelle geen sprake is. Die toevoegingen maken het verhaal nog intenser.

De tekeningen en inkleuring zijn van Sébastien Morice. Wat het meest opvallend hieraan is zijn de kleuren. Ze zijn zacht, waardoor de weemoedigheid van het verhaal, dat vertelt wordt door Boitelle zelf, nog groter wordt.

http://www.stripspeciaalzaak.be/beelden/Besprekingen-2017/Soldaat-Negerin-PL.jpg

Hij slaagt er met zijn stijl ook in de sfeer en vooral de gemoedstoestand van de protagonisten in beeld te brengen. Het geluk dat van het jonge koppeltje afstraalt en dat plots pijn begint te doen; het contrast tussen Antoine die hunkert naar goedkeuring en zijn ouders die niet weten waar ze het hebben: alles wordt intenser beleefd door de fraaie tekeningen.

Zijn der dan geen minpunten? Tja, op het einde vindt Quella-Guyot het nodig een vervolg aan het verhaal te breien onder vorm van een korte novelle. Die stelt echter weinig voor en biedt wat mij betreft geen meerwaarde. Ja, zo had het kunnen verder gegaan zijn met Norène, maar wil ik dat wel weten? Het ongewisse in een verhaal is soms mooier dan een vaststaand verslag. Dit had voor mij dan ook niet gehoeven.

Deze fraaie uitgave verscheen bij Saga. Naast meerdere integrales bevat hun fonds ondertussen ook al een aantal mooie verhalen die inzoomen op de innerlijke mens. Geen spectaculaire levenslopen, maar de kleine pijnlijke momenten die ieder van ons wel eens moet meemaken.

https://www.akim.nl/Images/Dynamic/full/Stripshop.Album/319378/SN3.JPG

Er wordt gezegd dat een verfilming van een boek maar zelden een beter resultaat oplevert dan het boek zelf, met als grote uitzondering The Godfather. Terwijl de lijst van verstripte varhalen van Maupassant erg lang is kan op zijn minst deze bewerking bewijzen dat soms een verstripping veel beter is dan het origineel. Grote klasse!

Wie een mondje Frans beheerst kan de vergelijking maken door hier de novelle te lezen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.