Recensie

Philemon (HUM!) 2 De verkleinkijker


Er is iets met Philemon, iets dat aanspreekt. Is dat het bekende / beruchte gevoel voor het absurde dat Belgen bezitten of is het iets anders? Geen idee, maar het zorgt er wel voor dat Philemon me nog steeds bekoort. Meer zelfs, ik kijk altijd met vreugde uit naar het volgende deel.

In dit deel, in de reeks het tweede deel, krijgt een verrekijker de hoofdrol. Oom Filistijn heeft er zo eentje en wanneer Philemon aankomt met de voorraad voor zijn oom worden zijn ezel en hij er slachtoffer van. Immers als Filistijn er aan één kant doorkijkt wordt je groter en via de andere kant weer kleiner. Zeer handig om zijn schapen te hoeden, ze zullen immers niet meer ver lopen als ze zo groot zijn als een insect, maar niet iets dat je zo echt zelf wil meemaken. Maar ja, Philemon krijgt geen keuze, het lot beschikt. En bijgevolg krijgen we een heerlijk grappig verhaal dat natuurlijk nooit kan, maar echt wel mijn gevoel voor humor activeert.

Daarnaast zijn er ook nog twee kortverhalen opgenomen. En ja hoor, ook hier is absurditeit prominent aanwezig met tijdsreizen door één familie en houten wilde dieren. Maar zelfs met slechts een paar pagina's kan Fred er iets origineel surrealistisch van maken. Ach, genieten heet dat dan.

Het lijkt soms nogal ruw neergesmeten op de pagina's, de tekenlijnen, maar ze weten toch zeer treffend uiteenlopende achtergronden en sferen op te roepen. Hier wordt aangetoond dat je met de juist gezette lijnen heel wat kan weergeven.

In het kort: absurde logica om van te smullen



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.