Recensie

De laatste Braedy 1 Van Passendale naar Cambrai


Ivan Petrus Adriaenssens, tekenaar, scenarist, inkleurder en doe al van dienst heeft zijn nieuwe graphic novel uit bij Lannoo, de derde over W.O.I. Ondertussen mogen we zeggen dat de man met kennis van zaken spreekt en dat zijn verhalen gebaseerd zijn op waargebeurde overleveringen, hier en daar wat aangepast met dichterlijke vrijheden voor de leesbaarheid. De manier waarop Ivan Petrus een verhaal aan de man brengt is ook vrij uniek. Hij kan een zware geschiedenis, zoals Den Grooten Oorlog was, met een zekere eenvoud vertellen. Ook al krijg je veel geschiedkundige kennis mee, ze zijn dusdanig verwerkt in zijn strip dat je ze haast niet opmerkt maar het toch in je achterhoofd blijft hangen. Het is het gemak waarmee alles in het verhaal verwerkt is dat het zo leesbaar maakt en tegelijkertijd ook de spanning kan behouden. Enfin, 't is moeilijk uit te leggen maar je begrijpt wel wat ik bedoel, hoop ik.

Het verhaal situeert zich rond de slag bij Passendaele en Cambrai in 1917. Vicky is de laatste telg van de Braedy's. Haar Betovergrootvader is honderd jaar geleden overleden op het slagveld van Passendale. Hij behoorde tot de leden die de legendarische tank 'Fray Bentos' in deze slag bestuurden. Zijn lichaam werd nooit gevonden en daar wil Vicky verandering in brengen. Samen met haar echtgenoot trekt ze van Passendale naar Cambrai, net zoals de tocht in 1917, op zoek naar sporen van de tank en haar betovergrootvader.
https://static.wixstatic.com/media/e44479_716cd98d8ef3414194c43a2cea6e6cfc~mv2_d_1436_1792_s_2.png/v1/fill/w_312,h_380,al_c,usm_0.66_1.00_0.01/e44479_716cd98d8ef3414194c43a2cea6e6cfc~mv2_d_1436_1792_s_2.png
De naam E.H. Braedy staat uitgekapt in de muren van het oorlogskerkhof Tyne Cot. Dat en de ontdekking van de plek van de Fray Bentos die Ivan Petrus door een expert werd aangetoond gaven de doorslag om Braedy te gebruiken als hoofdpersonage. Later verzon hij er nog de personages als zijn vrouw Victoria en zijn betachterkleindochter Vicky, genoemd naar Victoria. Want, en dat is toch belangrijk om te weten, de echte Braedy had geen familie. Door deze te bedenken krijg je dus die vijfde generatie, Vicky, die als laatste Braedy een drijfveer heeft om haar familie te traceren. Daar haar vader onlangs overleed zijn het enkel wat brieven die voor een houvast zorgen in deze speurtocht.
Adriaenssens springt van verleden naar heden en terug. Om een duidelijk onderscheid te maken heeft hij de pagina's die zich in 2017 afspelen een blauwe toon gegeven en de pagina's in 1917 ingekleurd. Het combineren van deze twee periodes op een pagina, het in elkaar laten vloeien in een strook van deze twee periodes accentueren het verleden met het heden, het slagveld met de gerestaureerde omgeving, Victoria met Vicky.

Conclusie: spijtig dat de 100-jarige herdenkingen van W.O.I bijna aan hun eind komen en dat Ivan Petrus Adriaenssens niet sneller iets uit zijn pen kan schudden. Maar voor volmaaktheid is tijd nodig. Dat is met De laatste Braedy bij deze duidelijk gemaakt.

https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/16649092_10211941936052836_2334051914660015977_n.jpg?oh=8abb67c0f51d2677010655a2e6aefc69&oe=596F5331



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.