Recensie

De werelden van Thorgal - Wolvin 7 Nidhogg


Zo een 40 jaar geleden verscheen in het weekblad Kuifje een nieuwe stripfiguur. Niemand kon vermoeden dat deze Thorgal Aegirson zou uitgroeien tot 1 van de meest geliefde helden uit de Franco-Belgische striptraditite, en dat getekend door een Pool.

Een Viking die eigenlijk letterlijk van de sterren kwam, met een nobele inborst, dat op zich was al een speciaal uitgangspunt. Dat hij dan met Aaricia een heus gezin met kinderen stichtte en daarmee ook huiselijke beslommeringen kreeg was ook niet zo evident in het stripwereldje. De verhalen zijn altijd een mix van avontuur met een zweem van Noordse mytholgie en fantasy geweest, en dat zal met de meesterlijke tekenkwaliteiten van Rosinsnki wel de rest gedaan hebben. Scenarist Jean Van Hamme stond in die tijd trouwens garant voor commercieel succes, met ook reeksen als XIII en Largo Winch (iets later) op zijn palmares.

5 jaar geleden werden een aantal nevenreeksen boven het doopvont gehouden. In 1 ervan worden de belevenissen van Wolvin, Thorgals dochter gevolgd. Deze nevenreeks is degene waar de mythologische wereld van de Vikingen het meest aan bod komt. Zo ook in het nieuwst album: Nidhogg.

Nidhogg is de slang die als taak heeft de wortels van Ygdrassil te bewaken, de boom die voor stabiliteit zorgt in de 9 werelden van de Noordse mythologie. Maar Nidhogg is verbannen naar de tussenwereld.

Wolvin tracht Nidhogg te overtuigen, terwijl Vigrid als zwarte elf langzaam begint te beseffen welk lot Frigg voor hem écht in petto heeft.

Het scenario van Yann laat toe om allerlei kleurrijke figuren die we vroeger in Thorgal mochten ontdekken weer tot leven te brengen. Vigrid en Nidhogg, zoals al gezegd, maar ook Volsung, Tjahzi of de Sleutelbewaarster.

Yann slaagt er ook in om elementen uit de Noordse mythologie even tussendoor te situeren. In een vorig album hoe de negen werelden zich verhouden tot elkaar en wat de rol van Ygdrassil is, nu weer het verschil tussen Lichtelfen en Zwarte Elfen. Wie geen voorkennis heeft van deze materie loopt dus niet verloren.

Die uitleg doet geen afbreuk aan de vaart die in het verhaal zit. Het blijft een avontuur in de echte Thorgalsfeer.

Tekeningen en inkleuring zijn van Roman Surzhenko. Hij blijft trouw aan wat Rosinski deed en dat zorgt voor een grote herkenbaarheid. Vernieuwend kan het daardoor uiteraard niet zijn, maar in de voetsporen van Rosinski treden is op dat vlak ook niet evident.

Van Thorgal of Jolan geen spoor in deze verhaallijn en toch zijn ze altijd aanwezig. Een spin off die dicht genoeg bij de hoofdreeks aansluit om er niet los van te zien.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.