Recensie

Wunderwaffen 7 Amerikabomber


Op het einde van WO2 probeerde het Nazi-regime het tij te doen keren door een hoogtechnologische wapenwedloop te voeren. De in ons nationaal geheugen gegrifte V-bommen komen uit die koker. Ook monstrueuze tanks, straaljagers en onderzeeërs werden ontwikkeld. Het heeft, gelukkig maar, niet veel veranderd aan de geschiedenis.

In een fictieve realiteit echter mislukt D-day volledig en blijft de oorlog duren, waardoor een aantal spectaculair ogende vliegtuigen de Duitsers een suprematie in de lucht geven die ze ook in voorjaar en zomer 1940 hadden. Dat is de setting van de stripreeks Wunderwaffen.

Hoofdpersonage Walter Murnau is een piloot die de afdeling Ahnenerbe van de SS dermate interesseert dat hij gedwongen wordt bij hen in te lijven, samen met historische figuren als Hanna Reitsch (die we ook kennen uit Berentand) en Hans Rudel.

Met nog enkele anderen worden ze naar Antarctica gestuurd om met de Focke Wulf Triebflügel het luchtruim te verdedigen opdat het grote geheim waar Himmler zijn Ahnenerbe naar laat zoeken, bewaard zou blijven.

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/8d/4f/d2/8d4fd283f6ea1b64203c28f8dd08b1f5.jpg

In dit album wordt een tip van de sluier van het geheim opgelicht, maar zonder dat we écht veel wijzer worden. Het mysterieuze, zelfs wat spirituele, gegeven dat in de vorige albums mondjesmaatgewijs werd toegediend blijft aanwezig. Daarnaast moet deze vliegtuigreeks het natuurlijk hebben van de vele luchtgevechten, die door aanwezigheid van de Wunderwaffen een ander beeld hebben dan in de meeste andere strips over vliegeniers.

Opvallend is wel dat er in vrijwel elk luchtgevecht ook getoond wordt met welke onverwachte gevaren piloten te maken hadden, in welk kamp ze ook vlogen. Koepels die niet openen, schietstoelen die piloten katapulteren richting een groter gevaar dan hun brandend vliegtuig, rondvliegende brokstukken die meer schade berokkenen dan tegenstanders...

http://la-ribambulle.com/wp-content/uploads/2015/08/wunderwaffenT7-3.jpg

Wat we uit reeksen als Buck Danny of Tanguy en Laverdure al weten is dat de helden zich steeds redden. Scenaristen van realistische reeksen moeten zich soms in bochten wringen om dat resultaat te bekomen en JM Charlier moet meesterlijk buikdanser zijn geweest. In Wunderwaffen heeft scenarist Richard Nolane een even makkelijk bruikbare als intrigerende verklaring gevonden: Murnau is gewoon onsterfelijk op totaal onverklaarbare wijze. Dat voorkomt dat er een verklaring moet gegeven worden in het verhaal (logisch toch?) en is meteen het uitgangspunt waarom de Ahnenerbe geattendeerd wordt op Murnau.

Door de verstrengeling van het bovennatuurlijke met de maar al te wereldse oorlogsscenes krijg je een reeks die boeiend is, zelfs voor iemand wiens interesse minder bij vliegtuigen liggen. Het album afzonderlijk lezen is dan weer minder aan te raden.

In de reeks wordt ook de nadruk gelegd op de onderlinge machtstrijd binnen de absolute top van het Reich. Je krijgt steeds meer de indruk dat Nazibonzen elkaars bloed wel lusten.

Figuren als Murnau, Reitsch en Rudel worden vooral als piloten neergezet. Ze hebben iets ridderlijks, met een hoog gehalte aan camaraderie. Dat dit voor de echte Hans Rudel op zijn minst een vertekend beeld is moge blijken uit wie 's mans CV uitpluist. Hij lijkt me eerder een overtuigd fascist te zijn geweest die na de oorlog gelijkgezinden hielp ontsnappen naar Zuid-Amerika. In de strip kan je sympathie voor hem koesteren, maar dat staat mijlenver van het gevoel dat ik voor hem krijg als ik zijn exploten erop nalees.

Maza tekent de luchtgevechten in elk plaatje vanuit een ander gezichtshoek. Hierdoor krijg je een heel dynamische indruk. Ook de chaos die zo'n luchtgevecht vaak moet geweest zijn wordt goed tot uiting gebracht.

Deze reeks blijft aangenaam om volgen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.