Recensie

De smaak van chloor 1 De smaak van chloor


Aanstormend talent Bastien Vivès scoorde op het voorbije festival van Angoulême met Le Goût du Chlore. Het boek viel als ‘Révélation’ in de prijzen, en dat was voor uitgever Casterman voldoende reden om De Smaak van Chloor ook in het Nederlands uit te brengen. Het is daamee ook meteen het eerste album in ons taalgebied van het KSTR-label, waarbinnen de uitgever een aantal gedurfdere, enigszins van de norm afwijkende titels uitbrengt.

De plot van het nochtans vrij dikke boek is doodsimpel: een jongen moet op aanraden van zijn kinesist regelmatig gaan zwemmen, en dat gebeurt initieel met merkbare tegenzin, tot zij verschijnt en het zwemuurtje het hoogtepunt van de week wordt.

Om van zo’n flinterdun verhaaltje een sterke strip te maken, moet je heel wat in je mars hebben, maar Vivès bewijst dat het kan, op een allebehalve vanzelfsprekende manier: quasi woordenloos, en met vooral hele reeksen uitgepuurde beelden van zwemmende mensen vanuit alle mogelijke standpunten, slaagt hij er feilloos in de gevoelens van de jongen over te brengen. Dankzij het heerlijk gezapige verteltempo kan je je als lezer probleemloos laten –excusez le mot– meedrijven in het eindeloze blauw en in ontluikende verliefdheid. Zonder dat dit ooit woordelijk uitgesproken wordt, proef je in het zwembadwater (naast de gebruikelijke kinderpis en huidschilfers van bejaarden) de chemie tussen de personnages en neem je wat van de vlinders van de jongen mee.

Een boek over zwemmen en verliefd zijn dus, op unieke en ronduit prachtige wijze in beeld gebracht. Van begin tot eind te lezen met een kamerbrede glimlach.



Dit is een recensie van een gebruiker.