Recensie

De vier stromen 1 De vier stromen


DE VIER STROMEN
Scenario: Fred Vargas
Tekeningen: Edmond Baudoin


Deze strip behoort niet bepaald tot het leesvoer dat ik blindelings aanschaf. Echter, door het feit dat een groot deel van de ‘Baudoin Collectie’ tegenwoordig aan promoprijzen te verkrijgen is, heb ik me toch aan enkele van zijn werken gewaagd en ik heb daar hoegenaamd geen spijt van.

Het verhaal draait rond de 19-jarige Grégoire die, om aan geld te geraken, overgaat tot het plegen van kruimeldiefstallen. Toch wel opmerkelijk, want doorheen het verhaal leren we hem eerder kennen als een gevoelig iemand met een dichterlijke ziel, zeker geen crimineel.
Het moest dus wel fout aflopen als hij op een dag, samen met zijn ‘vriend’ Vincent, het verkeerde slachtoffer uitkiest. Ze beroven een gestoorde goeroe van zijn tas, maar die laatste laat evenwel niet met zich sollen. Hij spoort de twee jeugdige dieven op en Vincent moet het al snel met zijn leven bekopen.
Op dat moment maakt commissaris Adamsberg zijn intrede in het verhaal. Vanaf nu wordt niet enkel meer gefocust op de gebeurtenissen rondom Grégoire, maar volgen we ook de commissaris in zijn zoektocht naar de moordenaar. Op een bepaald moment vraag je je zelfs af wie nu eigenlijk het hoofdpersonage is …
Fred Vargas gebruikt dezelfde handige trucs als de makers van Witse om een grote mate van sympathie op te wekken voor zijn rechercheur. Adamsberg heeft namelijk zijn eigen alternatieve werkwijze om zijn dossiers op te lossen. Met zijn naaste medewerker Danglard heeft hij een goede band, maar zijn intuïtieve manier van werken vindt minder bijval bij zijn collega Doucelet, die niet verder wenst te kijken dan feiten en bewijzen.
Gelukkig drijft commissaris Adamsberg zijn zin door en gaat hij op zoek naar Grégoire, met de hulp van diens broers. De tijd dringt want ook de geheimzinnige psychopaat is reeds op weg om hem van kant te maken …

Fred Vargas is auteur van menig misdaadroman en dus niet aan zijn proefstuk toe in dit genre. Dat merk je wel want het scenario is waterdicht en weet meer dan 200 pagina’s de spanning erin te houden. In 2001 ontving het in Angoulême dan ook de prijs voor het beste scenario.

Baudoin heeft zo zijn eigen stijl van tekenen. Niet meteen de stijl waar ik het meest van hou maar ik kan het zeker appreciëren. Soms is het een echte mengelmoes van door elkaar geweven tekeningen, met tekst(ballonnen) naar alle kanten en richtingen, zonder dat het evenwel onoverzichtelijk dreigt te worden.
Ook komen er regelmatig lange stukken tekst in voor, evenals uitgebreide dialogen die niet geheel worden uitgetekend, maar dat stoort allerminst bij het lezen van deze strip. De familievergadering rond pagina 145 bijvoorbeeld is handig in beeld gebracht en een goed voorbeeld van hoe de tekeningen in functie van het verhaal staan.

Kortom, dit verhaal is vooral dankzij zijn ijzersterk scenario een aanrader voor eenieder die graag politieseries kijkt/leest.

http://www.stripinfo.be/images/strip/strip_6059.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.