stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
1879. Groot Britannië was zich al enige tijd bewust geworden van het feit dat Rusland haar oog had laten vallen op India en van plan was om via Afghanistan de Britse kolonie te veroveren. In de zomer van dat jaar zou de dramatische belegering van de Britse Residentie in Kaboel plaats vinden. Maar zover is het nog niet en Reginald Winkie, zoon van de directeur van de East India Company en een mooie Indiase vrouw, is alleen maar geïnteresseerd in mooie vrouwen, bridge en opium roken.
Het was in de 19e eeuw heel gewoon voor Britse kolonisten om te trouwen met inheemse vrouwen. In tegenstelling wat tegenwoordig gedacht wordt pasten de meeste Britten zich aan aan de gewoonten van de bezette gebieden. Zo droegen ze in het dagelijks leven vaak dezelfde kleding als de lokale bevolking. Alleen bij officiële gelegenheden ging het kostuum of uniform aan. Dit werd door de Britse regering niet als een probleem gezien. Hoewel men het wel bezwaarlijk vond dat ambassadeur James Achilles Kirkpatrick moslim werd. Na het pensioen waren de vrouwen ook van harte welkom in Engeland. Op hun beurt pasten deze dames zich helemaal aan aan de Britse gewoonten. Hoewel de integratie dus uitstekend ging worstelden de meeste ouders met in welke traditie ze de kinderen het best zouden kunnen opvoeden. Winkies ouders, die stierven toen hij nog een tiener was, voeden hem Brits op. Maar de tijden waren aan het veranderen. Interracial trouwen werd minder geaccepteerd en op halfbloed kinderen werd neer gekeken. Als Winkies getrouwde vriendin vermoord wordt kan het dan ook niet uit blijven dat men hem de moord in de schoenen probeert te schuiven.
Winkie’s enige kans om zijn onschuld te bewijzen is om op de vlucht te slaan en er achter zien te komen wie de werkelijke moordenaar is. Ongewild raakt hij verwikkeld in een strijd die de zijne niet is en beseft dat nog de Britten, nog de Indiase bevolking hem accepteert. En de Afghanen accepteren hem alleen maar als hij zich aansluit bij de strijd tegen de Britten. Afghanistan was een van de weinige koloniën die tot dan toe nog niet volledig was onderworpen aan blanke overheersers en dat wilden de Afghanen graag zo houden.
‘Schaduw van de Wraak’ is meer een grafische roman dan een geschiedkundige verhandeling. Hoewel het verhaal zich afspeelt in de 19e eeuw is er toch zeker een link naar het heden. Niet alleen zullen mensen van gemengd bloed zich goed kunnen verplaatsen in de held van dit verhaal, maar het toont ook een land in een constante oorlog die tot op de dag van vandaag, hoewel de deelnemers veranderd zijn, nog niet beëindigd is.
Zowel het verhaal als de tekeningen zijn van de Italiaanse Attilio Micheluzzi. Micheluzzi geeft er de voorkeur aan om zijn fictive figuren te situeren in historische gebeurtenissen. Zijn ‘Marcel Labrume’ strips spelen zich af in Syrië tijdens de Tweede Wereldoorlog, ‘Operatie Königsberg’ en de ‘Petra Cherie’ strips spelen zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog, Siberië speelt zich af tijdens de Russische Revolutie en Titanic gaat over de beroemdste scheepsramp aller tijde. Micheluzzi begint ‘Schaduw van de Wraak’ met het introduceren van alle personages. Mijn eerste gedachte was; Als je hiervoor drie pagina’s nodig hebt maak je het jezelf wel erg ingewikkeld’, maar het valt mee. De meeste personages komen maar even voorbij en zijn voornamelijk bedoeld om te voorkomen dat er te veel pagina’s gebruikt moeten worden om relaties tussen mensen te laten zien en motieven voor bepaalde handelingen te verklaren. Hier ligt ook gelijk een beetje het zwakke punt van het verhaal. Het voelt alsof alles net iets te compact in elkaar zit. Zelf had ik graag een pagina of twee extra gezien die wat meer vertelden over de intriges voorafgaand aan de belegering van de Britse residentie in Kabul. Maar al met al is dit verhaal beter te volgen dan Micheluzzi’s ‘Marcel Labrume’ strips.
De realistische tekeningen zijn prachtig. De inkleuring is hier en daar wat nonchalant, maar dat wordt dan weer goed gemaakt door de intensiteit. In warme landen (in Afghanistan kunnen de temperaturen in de zomer oplopen tot meer dan 40 graden) komen de kleuren wat intenser over dan hier.
Alle plussen en minnen opgeteld heeft Micheluzzi met ‘Schaduw van de Wraak’ een prima album afgeleverd.
Deze en meer striprecensies zijn hier terug te vinden.