Recensie

De oorlog van de Lulu's: Door de ogen van Luigi 1 1916


De oorlog van de Lulu’s is een afgesloten vijfluik over de lotgevallen van een groepje vrienden tijdens de eerste wereldoorlog. Het is specifiek een vijfluik geworden om zo per album één oorlogsjaar te omvatten. Het verhaal begon dan ook met de paniek van de Duitse inval. Vier weeskinderen, waarvan hun naam begon met Lu (vandaar de Lulu’s) bleven in de paniek achter in het weeshuis. Nu ze achter vijandelijke linies zitten proberen ze zo goed als mogelijk hun streng te trekken. Op een dag vonden ze Lucy, een Belgisch meisje dat haar ouders kwijtraakte tijdens de vlucht, en zo raakten de Lulu’s compleet.

Het opzet van 1 album per oorlogsjaar was leuk, en duidelijk, maar daardoor zaten er wel wat gaten tussen twee albums. Zo sprongen de Lulu’s op het einde van het derde album op een trein richting Zwitserland om zo aan de oorlog te ontsnappen, helaas had de trein Berlijn als bestemming. In het begin van het vierde album zijn ze echter al terug in Frankrijk. Wat er allemaal was gebeurd in Duitsland kwamen we niet te weten. Er werd wel al verwezen naar een boek dat was gebaseerd op de herinneringen van Luigi. En kijk, nu houden we een album vast waarin Luigi zijn herinneringen aan die hectische periode toevertrouwd aan een journalist. De avonturen in Duitsland zullen een tweeluik worden.

De Lulu’s worden al vlug met hun ogen op de feiten gedrukt als ze het station van Berlijn buiten wandelen. Hun euforie omdat ze Zwitserland bereikt zouden hebben koelt al vlug als ze tegen een zakkenrollertje lopen, en meteen moeten vluchten voor de politie. Gelukkig krijgen ze vlug de hulp van een jeugdbende. De Lulu’s geven zich uit voor Zwitsers, om niet als vijanden beschouwd te worden maar Klaus die zijn vader verloor aan het front vindt hen maar verdacht!. Ze integreren al vlug in de groep, maar de zorgeloze periode duurt niet lang als ze niet alleen moeten opletten van de politie maar ook van de “bende van de artilleristen”, een andere jeugdbende.

Het verhaal is opnieuw van de hand van Régis Hautière, maar Hardoc gaf de tekenpen door aan Damien Cuvilier. Cuvillier kennen we al als tekenaar van het tweeluik “ de rode schoenen”. Maar nu tekent hij meer in de stijl van Hardoc, zodat er dus zeker geen sprake is van een stijlbreuk tussen dit verhaal en de hoofdreeks.

Het eerste vijfluik was al een aanrader, en met deze spin-off heb je zeker niet het gevoel dat de serie wordt uitgemolken. Het is een goede aanvulling van de hoofdreeks, die in mijn ogen eigenlijk te snel werd afgerond, maar dat kwam vooral door het opzet van de reeks. Jammer dat het formaat van dit tweeluik kleiner is dan het oorspronkelijke verhaal, anders kon je de twee delen van dit verhaal perfect tussen deel 3 en 4 in je kast plaatsen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.