stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
“… Kameraden, aanhoort onze kanonnen! De doodstrijd van de vijand is begonnen!…”
De meeste keerpunten in de geschiedenis worden verteld vanuit het oogpunt van belangrijke figuren als koningen, keizers, legerleiders, presidenten en rebellenleiders. Het lijkt er op of iedereen de geschiedenis al in detail kent nog voor die heeft plaats gevonden. ‘1830: De Belgische Revolutie’ is daar een uitzondering op. Jean-Luc Vernal, die het scenario heeft geschreven, verteld het verhaal vanuit het standpunt van de Belgische burger. Jo Gérard voegde een uitgebreid verslag toe over de septemberdagen van 1830. Hierin vertelt hij uitgebreid over de gebeurtenissen en de verschillende standpunten en ervaringen van zowel belangrijke figuren als de gewone man. De realistische tekeningen zijn van Franz.
Bijna elke revolutie begint bij het gewone volk dat niets meer te verliezen heeft. Zo is het ook gegaan bij de Belgische revolutie. De Belg op straat heeft genoeg van de discriminatie van de Hollanders in het algemeen en koning Willem I in het bijzonder. Het Nederlandse leger bestaat voor het meerendeel uit Belgen en toch zijn er van de 2377 officieren maar 400 Belg. Nederland telt 83 generaals waarvan er maar 7 Belg zijn. Te top van de legeradministratie telt geen enkele Belg. Er zijn maar 22 Belgische topambtenaren tegen 296 Hollandse. En de voertaal van de meeste Belgen is Frans, maar alle officiële correspondentie moet in het Nederlands gebeuren. Maar honger is toch de voornaamste reden dat de Belg in de straat de wapens doet oppakken.
Zoals bij elke revolutie gaat er ook bij de Belgische een tijd aan vooraf waarin er al flink wat onvrede aan het broeien is. En dat begint eigenlijk al na dat Napoleon verslagen is, wanneer enkele hoge heren het een goed idee vinden om wat nu België is bij Nederland te voegen. Willem I is daar heel blij mee want Nederland heeft nu niet alleen een bloeiende landbouw en handel, maar met België nu ook een bloeiende industrie. De rijke Belgen en Belgische adel heeft daar het meest profijt van. Zij hebben met alle Nederlandse koloniën een grotere afzetmarkt. Maar de gewone Belg moet rond komen van een karig loontje waarvan ze niet eens genoeg eten van kunnen kopen. Als ze al werk hebben kunnen vinden. Want de werkloosheid loopt met de dag op. De Nederlandse regering probeert de onrusten de sussen met zoethoudertjes, maar dan kennen ze de Belg nog niet; die laat niet met zijn voeten spelen, zoals ze dat in Vlaanderen zo mooi zeggen.
Vaak als ik lees over revoluties lijkt alles zo gepland en georganiseerd. De Belgische Revolutie komt wat dat betreft op mij over als een beetje een rare aangezien er zowel vanuit de rebellen als vanuit de Hollanders diverse vreemde blunders worden gemaakt. Zo vluchten diverse rebellenleiders zodra ze horen van de komst van het leger van Willem I. Maar één daarvan keert terug zodra die verneemt dat de burgers ongeorganiseerd toch nog weerstand bieden. In plaats dat het Nederlandse leger Brussel omsingelt besluiten ze in een park te gaan zitten en verzaken cruciale plekken in de stad in te nemen. En dan de totale verbazing als het Hollandse leger in eens met stille trom vertrokken is als de Belgen in de aanval gaan. Vernal verklaart niets hierover en dat vind ik nu ook juist het mooie aan dit album. Ik voel de verwarring die de rebellen in 1830 ook gevoeld moeten hebben. Even voel ik mij een Belg. Een Hollander die trots is op de geschiedenis van de Belgen.