Recensie

Krasse knarren 6 Het verstopte oor


Krasse Knarren – 6. Het verstopte oor.

Dit is alweer het 6e deel in deze prachtreeks die Wilfrid Lupano en Paul Cauuet ons sinds 2014 voorschotelen.
De avonturen van deze olijke ‘niet-meer-zo-jonge-ouderen’, die we onderhand al zeer goed kennen blijven ons verrassen. Hun gevorderde leeftijd levert een originele inkijk op tal van actuele onderwerpen. De lezer wordt hierbij geconfronteerd met de tegenstrijdige karakters van de hoofdrolspelers, hun onsterfelijke vriendschap en hun betrokkenheid met de hedendaagse samenleving.
Hun ergernissen en hun sociaal engagement spelen zich meestal af op het Franse platteland of in de hoofdstad maar in dit verhaal worden we meegenomen naar het oerwoud van Frans Guyana. Met een knipoog naar Hergé ’s gebroken oor varen Antoine Perron en Pierrot Mayou in een houten prauw naar een ecolodge in Apatou waar ze Emile Carabignac en diens oude Tasmaanse vriend Errol zullen treffen.
Ook dit deel staat weer bol van maatschappijkritische onderwerpen die met veel humor worden gebracht. We worden ditmaal geconfronteerd met de problematiek van een goudmijn en de druk ervan op de plaatselijke bevolking en het ecosysteem. We mogen ons bezinnen of het offreren van een gouden sieraad nog wel gepermitteerd is onze huidige wereld. Dit is zeker niet de eerste morele kwestie die deze reeks de lezer voorschotelt.
De situatiehumor blijft de drijvende motor van de reeks. Zo worden er ook steeds nieuwe bronnen gevonden om de activiteiten van ‘Ni yeux, ni maître” – een actiegroep voor vooral slechtziende ouderen waarin Pierrot, de niet aflatende activist en anarchist, actief is - te bekostigen. Wanneer het niet een nalatenschap van een rijke industrieel is, of die van de aristocratische anarchiste Fanfan – Francine de la Rochebonnefoy betreft, dan komt er wel een ‘piratenschat’ aan het licht.
Hoewel de reeks “ademt” in het Frans, vormt de Nederlandse vertaling geen bezwaar. Daar waar nodig wordt er gewoon in de voetnoot vertaald. De tekenstijl van Cauuet leent zich perfect voor dit soort verhalen. Luchtig, humoristisch maar geraffineerd.
“Les vieux fourneaux” is een sympathieke stripreeks die niet enkel door ‘boomers’ gesmaakt kan worden, maar die zeker ook jongere generaties zal aanspreken die naast het avontuur ook de sociaaleconomische en ecologische thema’s zullen weten te waarderen.

Ik heb alle vorige albums met veel plezier herlezen en zal dit zeker nog eens doen wanneer nummer 7 verschijnt.

Pjotr. 12-2020



Dit is een recensie van een gebruiker.