Recensie

Het venijn 2 Vloedgolf


Het venijn – Deel 2 : Vloedgolf

Het was lang wachten na Commanche op een western-stripreeks waar een vrouw de hoofdrol speelt. Geen rancher dit keer maar een echte ‘outlaw’, en zoiets is misschien al van Lucky Luke en Calamity Jane geleden.

Het eerste deel van deze serie gaat naadloos over in dit tweede. We hebben ondertussen al een beetje een inzicht gekregen in de ‘queeste’ van Emily, de hoofdfiguur. Hoewel er nog veel duidelijk moet worden. In dit deel, een grote flashback van 1900 naar 1888 zet ze haar tocht verder om af te rekenen met een aantal heerschappen die haar 13 jaar eerder de duivel hebben aangedaan.
Ondertussen wordt ze ook nog steeds achtervolgd door een Pinkerton delegatie en dankzij een aantal mysterieuze helpers blijft ze voorlopig uit hun klauwen.

De tekenstijl van Laurent Astier is niet echt heel geraffineerd, het scenario lijkt dat wel te zijn. Het doet me denken aan de betere scenario’s van Charlier, toen Bleuberry nog gewoon een luitenant was. Het is veelbelovend en hopelijk kan het niveau in de volgende delen behouden blijven.
Aan het einde van het boek voegt de auteur de dagboeken van Emily toe. Ze zijn leuk gemaakt en echt de moeite van het lezen waard. Je ziet hier ook waar de auteur een deel van de ‘mosterd’ haalde.

Het hele verhaal leest als een film. Je krijgt zin ‘in binch-lezen’. Spijtig genoeg bestaat er nog geen “Stripflix’ en is het dus wachten op de volgende ‘aflevering’. Geduld is misschien één van de kwaliteiten van de fans van de negende kunst. Ik wacht alvast op deel 3.


Pjotr. 01-2021



Dit is een recensie van een gebruiker.