Recensie

Het venijn 3 Schoot der aarde


Het venijn – Deel 3 : Schoot der aarde

In dit derde deel lijkt Lauren Astier op kruissnelheid te komen. De lezer wordt direct terug in het verhaal, of zowaar ‘de film’ getrokken. Er is onmiddellijk opnieuw actie en de queeste van Emily gaat verder. Weer wordt er gebruik gemaakt van flashbacks – misschien een beetje van het goede teveel, want de lezer brengt al schommelend een decennium door in de staten Alabama, Florida, Ohio, Arizona tot New York en New Jersey…

Toch blijft de verhaallijn duidelijk en boeiend. Soms wat simplistisch of ongeloofwaardig, maar dat behoort tot het voorrecht van de auteur. Er vloeit ook nogal veel bloed. Onze Emily blijkt, ondanks haar jonge leeftijd, zeker geen doetje te zijn, maar effectief een ‘venijn’ zoals de titel aangeeft.
In het sombere oliestadje, Oil Town in Ohio slaagt ze er opnieuw in om af te rekenen met één van de bullebakken uit haar jeugd. En dankzij de hulp van een mysterieuze indiaan blijft ze haar achtervolgers ook nu weer te snel af. Uiteindelijk belandt ze in New York waar ze afscheid neemt van Susan, die ze in het begin van het verhaal uit de klauwen van ‘de Klan’ heeft gered.

Het dossier aan het einde van de strip, met het dagboek van Emily is ook weer een interessant document geworden met authentieke foto’s die ons een inkijk geven in de historische achtergrond van het verhaal. Ondanks het moeilijke lettertype van Emily’s geschrift loont het zeker de moeite hier door te worstelen.

Met dit derde deel bewijst Astier dat hij de kwaliteit van deze western op een hoog niveau kan houden. Nog 2 bullebakken te liquideren… op naar deel 4 dus.


Pjotr. 11-2021



Dit is een recensie van een gebruiker.