Recensie

Merlijn (Munuera) 4 Moeder Reinaert


Onze bib in Oostende staat je momenteel toe om drie strips per keer mee te nemen. Ik had nog deel 2 en 3 van een bepaalde cyclus te lezen, dus zat ik met een plaatsje over en helaas wat weinig tijd. Een vlugge roffel door de bakken leverde me dit op. De kaft leek ok en licht verteerbaar, net wat ik zocht.

Thuisgekomen besefte ik pas dat dit alweer een werkje is van Sfar met een collega. En alhoewel de tekenstijl wat feller en energieker (lees mainstream) is dan Sfars Donjon, kon ze me toch wel bekoren. Dit blijkt deel 4 te zijn in de serie Merlijn maar ik denk niet dat het nodig is om dit in een cyclus te lezen. Er lijkt niet onmiddellijk een rode draad te zijn die al halverwege is in dit boek en onopgelost het boek verlaat. Maar wat me vooral weer pakte, zijn het scenario en de dialogen. Een mengeling van fabel, fantasy en sprookje, al vind je er ook elementen terug uit films (Hannibal) alsook momenten waar de karakters beseffen dat ze slechts spelers zijn in de hand van de schrijver.

Visueel een betere gemiddelde mainstreamstijl, kleurvol en "luid", maar de schatten in dit boekje zitten wel degelijk in de tekstballonnetjes.



Dit is een recensie van een gebruiker.