Recensie

Het beest 2 Deel 2


Het Beest - Deel 2 - Zidrou / Frank Pé

Het is alweer sinds 2020 geleden dat het eerste deel van "Het Beest" verscheen. Maar eindelijk is het er dan, het tweede deel, een turf van 205 bladzijden. En opnieuw is het een prachtig boek geworden.

We wisten al dat Zidrou van alle markten thuis is, maar nu presenteert hij ons het vervolg van een sprankelend avontuur, in een fantasierijke setting vol jeugdige 'boefjes' en nostalgische knipoogjes naar het Brusselse kader. Het is duidelijk dat Frank Pé een zwak heeft voor het tekenen van dieren. Maar ook zijn prachtige weergave van natuur en stadsgezichten komt schitterend tot uiting in een groot aantal splash pagina's - of moeten we in het Nederlands 'plons-pagina's' zeggen? Want dit boek bevat, net als het vorige deel, enkele pagina's waarin je je even kan onderdompelen en ten volle de sfeer van het verhaal kan opsnuiven.

We bevinden ons nog steeds in het jaar 1955. Ondertussen is Professor Sneutvelmans, de zelfbenoemde professor in de cryptozoölogie van het Natuurhistorisch Museum, op aanraden van dierenarts Bora teruggekeerd uit Loch Ness om de 'cola-cola', zoals hij ons langstaartdier inmiddels heeft gedetermineerd, te onderzoeken.

Maar Franz wil ook zijn vriend langstaart, die in het vorige deel in het dierenasiel belandde, terugvinden. Op de rug van Markies, het alcoholverslaafde paard, begint hij zijn "Operatie Langstaart". Hij vindt hem terug in het asiel en er volgt een tumultueuze vlucht door het Brussel van de jaren 50. Frank Pé biedt ons prachtige taferelen aan. Zo wordt ook het "Horta" warenhuis Waucquez - het hedendaagse stripmuseum - bezocht, wat een prachtig Art Nouveau-decor vormt. Ondertussen volgen we ook de amoureuze avonturen van Mr. Van Dale, die wel interesse heeft in de moeder van Franz. Maar zijzelf heeft meer oog voor mannen in uniform.

Langstaart, die uiteindelijk in handen van Professor Sneutvelmans valt, wordt net op tijd van de taxidermie-tafel gered door Franz en enkele klasgenoten. De marsipulami mag vervolgens een tijdje bij Franz en zijn beestenboel logeren. En dan is het tijd voor afscheid. We leren ook nog hoe Franz zijn vriend de “marsipuloura” omdoopt tot marsipul-ami. Een vriend met een blije herinnering die we later dus aan de zijde van Robbedoes zullen tegenkomen. En zo keert onze langstaart half 1956 terug naar Palombië.

Dit boek biedt de lezer een humoristische en vertederende kijk op de naoorlogse periode in Brussel. Op schalkse wijze wordt er ook verwezen naar de Belgische stripcultuur. Zowel Kuifje als IJzerlijm maken kort hun opwachting. De tekenstijl is perfect om een hartverwarmend verhaal te vertellen dat jong en oud zal boeien. De liefde voor dieren vormt een rode draad door het verhaal en de humoristische manier waarop de dieren met hun unieke eigenaardigheden worden afgebeeld is telkens goed voor een glimlach. Trouwens het belang van het lachen komt ook als thema om de hoek kijken via de ‘Hilarion’. Het toestel van Mr. Van Dale dat mensen blij moet maken.

En van dit verhaal word je dus blij. Dit tweede deel maakt het verhaal over het korte verblijf van de langstaart in Brussel compleet.

Volgens mij is “Het beest” nu al een klassieker in het genre. Ik denk dat ik deze boeken dan ook geregeld nog eens ga vastpakken, al is het gewoon om van de geweldige tekeningen te genieten.

Pjotr. 11-2023



Dit is een recensie van een gebruiker.