Recensie

Robert en Bertrand 15 De stakingbreker


Robert en Bertrand snellen een man te hulp die in elkaar wordt geslagen. Het blijkt een Engelse ‘rat’ te zijn: een werkwillige die door de fabrieksbazen wordt ingehuurd om de fabriek tijdens stakingen draaiende te houden. Het is een beproefde tactiek om stakingen te breken en dus een doorn in het oog van de stakers. We maken onder meer kennis met Nol, de stakingsleider, en zijn rechterhand De Neus. Dat personage is opvallend realistisch getekend, wat me doet vermoeden dat het geïnspireerd is op een reëel karakter. Uiteraard maakt ook speurder Nummer 17 zijn opwachting. Een van de stakers pleegt verraad en de zaak loopt uit de hand. De gevolgen zijn navenant.

Wie de strips van Robert en Bertrand leest, komt vanzelf veel te weten over de zware omstandigheden waarin onze voorouders de kost probeerden te verdienen. Sociale onrust en armoede zijn thema’s die vaak terugkeren. Vandersteen gaat daarbij empathisch te werk. Hij belicht de zaak vanuit verschillende invalshoeken: de stakers die betere arbeidsvoorwaarden eisen, de Engelse stakingsbrekers die eigenlijk geen keuze hebben (werk = brood op de plank) en de bazen die de hulp van de burgerwacht inroepen om hun bedrijf draaiende te houden. Treffend vond ik de uitwerking van het personage Emma, de vrouw van stakingsleider Nol. Ze verloor twee kinderen door ondervoeding en zit mentaal volledig aan de grond. Wie de overlijdensregisters uit die tijd bekijkt, kan alleen maar vaststellen dat dit een harde realiteit was.

Deze reeks heeft met de jaren aan relevantie gewonnen. De trouwste fans maken zelfs gewag van een cultstatus. Niet onterecht, daar is dit album het zoveelste bewijs van.



Dit is een recensie van een gebruiker.