Recensie

Scherven 1 Scherven


Scherven - Deel 1

Het is weer 5 mei geweest, en dan publiceren onze noorderburen traditiegetrouw boeken die betrekking hebben op Wereldoorlog II. 70 jaar na het uitbreken van deze allesomvattende tragedie hoort ‘Scherven’ van Erik de Graaf erbij. De strip vertelt het verhaal van Victor en Esther, die voor de oorlog geliefden waren en volop plannen hadden voor de nabije toekomst. Victor gaat bij het uitbreken van de oorlog in het leger, Esther en haar moeder, die van Joodse afkomst zijn, duiken onder voor de tirannie van de Duitse bezetter.
Op 4 mei 1946 komen ze elkaar terug tegen op het kerkhof waar meerdere van hun gesneuvelde vrienden liggen. Ze ontmoeten elkaar voor het graf van Christiaan en beetje bij beetje vertelt Victor wat hij heeft meegemaakt en hoe zijn vriend Christiaan aan zijn einde is gekomen. ‘Scherven’ is niet het gebruikelijke heldhaftige verhaal, het is een diepmenselijke tragedie die gaat over angst en onmacht. Het niet kunnen verhinderen dat "de moffen" het land innemen en dat de Joden "gerepatrieerd worden".
Het boek eindigt op 19 juli 1941 en zal vervolgd worden in het tweede deel.

Het verhaal teert op de voortdurende flashback, visuele technieken en een kleurpatroon in de pagina's. De bladzijden van het heden zijn in natuurlijk kleuren en de rand is wit gelaten. Als we terugkeren naar de oorlog, zijn de inkleuring en de paginarand in het beige. Bij verhalen van voor de oorlog, is de inkleuring in grijstinten en de rand in het zwart. Deze techniek geeft de lezer houvast wanneer het verhaal weer eens heen en weer springt tussen heden en verleden. Het accentueert ook de verschillen tussen de protagonisten voor, tijdens en na de oorlog. Hoe verliefd Esther en Victor voor de oorlog zijn, hoe verbitterd ze in 1946 zijn, hoe open Victor zijn verhaal doet, hoe gesloten Edith is.

De tekeningen in het verhaal zijn vrij eenvoudig gehouden. Het verhaal primeert. Tijdens actiemomenten komt een en ander er vrij houterig uit, maar over het algemeen stoort deze aanpak niet. Met minieme nuances in de tekeningen kan De Graaf de emoties van zijn personages perfect zichtbaar maken.

Aan het eind van het boek krijgen we nog wat info mee over zijn grootouders en ouders die deze zwarte periode hebben meegemaakt. Aan de hand van foto's en uittreksels accentueert hij nog eens hoe gewone mensen werden meegesleept in de waanzin van één gek.

Deze strip mag nu al tot één van de klassiekers gerekend worden en staat zeker in de top tien van mijn beste strips van 2010, al was het even slikken dat deze fantastische verteller de achternaam van ondergetekende gebruikte voor een NSD'er. Maar dat kon de auteur natuurlijk niet voorzien.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.