Recensie

Ravian 21 De tijdopener


"Voor alle beschavingen van het universum dreigt totale vernietiging. Er is nog maar één hoop: het nietige voorwerp dat de deerniswekkende Limbozzen, slachtoffers van vervolging in het verre verleden, de Tijdopener noemen. Ravian en Laureline doen een beroep op hun vrienden die ze tijdens al hun reizen hebben ontmoet."

Dit 21ste deel vormt het slot van de Ravian-reeks. Jean-Claude Mézières en Pierre Christin houden er, 43 jaar na het debuut van de reeks in het Franse stripweekblad Pilote, mee op. Beide auteurs verrichtten in die tijd baanbrekend werk dat veel navolging kreeg. Het kan dus niet anders of een grote aanhang keek reikhalzend uit naar dit allerlaatste nummer. Het was trouwens van 2007 geleden dat er nog eens een album, “De orde van de megalieten”, werd voltooid. Wie goed mee wil zijn met het verhaal en de plot raad ik aan een aantal van de laatste nummers te herlezen. De aanzet voor het einde werd immers enkele albums eerder gegeven.

Een passende afsluiter schrijven en tekenen na 20 delen is geen sinecure. En dat blijkt ook duidelijk. Het verhaal is maar dunnetjes en veel gebeurt er niet. De 56 bladzijden hangen aan elkaar van de losse gebeurtenissen en we zien alle belangrijke nevenfiguren uit de eerdere afleveringen de revue passeren -zoals zo vaak de laatste tijd-. Vanzelfsprekend kan er dus geen diepgang gestoken worden in de dialogen, want daar is geen ruimte voor. Het is net of de auteurs ons afscheid willen laten nemen van de tientallen figuren die een min of meer belangrijke rol speelden de laatste 40 jaar. Jammer genoeg remt dit het verhaal af en worden we daardoor niet meegesleurd in een laatste groots avontuur. Het einde kan me ook niet bekoren: vragen blijven onbeantwoord en om het een en ander te kunnen leiden naar het 'verbazingwekkende slot' (zoals het op de achterflap staat) zochten de auteurs niet naar een geloofwaardige wending of verklaring.

Ook over het tekenwerk heb ik gemengde gevoelens. Bijwijlen tovert Mézières schitterende tekeningen (schilderijen) uit z'n pen, maar vele andere delen zien er niet uit. Het is net of verschillende tekenaars het werk op zich namen, waaronder een aantal onervaren beginnelingen. Het gevoel blijft hangen dat de tekenaar er zich soms te gemakkelijk vanaf heeft gemaakt.

Er is moed voor nodig om een succesvolle reeks af te sluiten, maar gelukkig hebben beide geestelijke vaders het nodige lef gehad. Er blijven zeker mogelijkheden genoeg om enkele spin-offs te maken (wat te denken van “De jeugdjaren van Ravian en Laureline”?). Of dat gaat gebeuren en ook effectief een goed idee is, dat is weer een andere vraag. Maar je weet maar nooit...



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.