Recensie

De werelden van Thorgal - Kriss van Valnor 1 Ik vergeet niets!


Je vader ging er al vandoor vóór je geboren was, je stiefvader doet niks liever dan je alle hoeken van de kamer te laten zien en je moeder is te laf om je te verdedigen. Met zo'n voorgeschiedenis tonen rechters al meer begrip wanneer ze over iemand moeten oordelen.

En een dergelijk levensverhaal krijgen we te lezen in dit eerste deel uit De werelden van Thorgal: Kriss Van Valnor. In album 28 uit de reguliere reeks offerde ze zich op zodat Aaricia, Thorgal en Jolan zich konden redden. Zoals elke Viking die sterft in de strijd, wordt zij hierdoor meegenomen door de Walkuren. Om toch een kans op een plaats in Walhalla te behouden, vertelt ze in dit eerste deel haar moeilijke jeugd voor het tribunaal.

Yves Sente put een heel solide verhaal uit de jeugd van een van de meest memorabele Thorgal-personages. We komen te weten wat Kriss ertoe gebracht heeft een bijna psychopatische persoonlijkheid te ontwikkelen. Een moeilijke jeugd is wel geen excuus (meer) om tot crimineel op te groeien, maar toch. Sente is nergens té melodramatisch. Integendeel, het verhaal is bijwijlen pakkend en zit boordevol actie. In het begin blijft Kriss Van Valnor nog om haar moeder, een echte sloor, bij te staan. Maar het lot heeft een ander pad voor haar in petto.
We krijgen algauw de Kriss Van Valnor te zien die we kennen: wreed en zonder genade. De verleidelijke schoonheid zal wellicht voor een volgende album zijn: in dit deel is ze pas dertien.

Misschien dat tekenaar De Vita tegen dan wat geoefend zal hebben op haar verleidelijke curves die Rossinski ons voorschotelde.
De Vita verwijten dat hij geen tweede Rossinski is, doet zijn tekenwerk echter oneer aan. Goed, zijn tekeningen zijn minder mooi dan de schilderijen die Rossinski ons serveert, maar daar heeft de Belgische Pool ook niet van in het begin van de Thorgalreeks mee uitgepakt. Vergelijk album 1 en album 28 maar eens... Lelijk kan je De Vita's tekeningen echt wel niet noemen. Al lijkt het dat hij nachtelijke scènes dankbaar aanneemt om wat sneller (en slordiger) te werken...
Het belangrijkste is dat zijn stijl heel goed aansluit bij de hoofdreeks zodat je alle personages meteen herkent.

Wie gevreesd had dat deze nevenreeks gewoon een melkkoe zou worden voor Le Lombard en de erven Van Hamme, had het dus mis (uw recensent incluis). Dit eerste album is een pak beter dan wat Van Hamme de Thogallezer de laatste jaren voorschotelde. En daarvoor zeggen wij een welgemeend dank u wel.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.