Recensie

Rébétiko 1 Rébétiko


De rébétiko (of rembetiko) is een Grieks muziekgenre. Nu denk ik bij Griekse muziek spontaan aan de sirtaki, aan mannen en vrouwen op een rij of in een ronde die wat onnozel (en meestal dronken) met hun benen staan te zwaaien, of erger nog, een Griekse avond waarbij de borden je rond de oren vliegen. De cover van strip doet dan ook het ergste vermoeden.

Maar de rebetiko is niets van dat alles. Het is een mengeling van Griekse en Turkse klanken, want de vroegste beoefenaars waren Grieken die in Turkije woonden maar verdreven werden door het aldaar heersende regime in de jaren twintig van vorige eeuw. Terug in Griekenland waren ze immigranten in eigen land. De teksten gaan over het harde leven, in de gevangenissen, op straat, ... Voorts komt er nogal wat improvisatie bij kijken. Deze immigranten werden ook als verderfelijk beschouwd, en waren dikwijls paria's in eigen land. Geen wonder dat rebetiko ook de Griekse blues genoemd wordt. De eerste beoefenaars hadden immers veel raakpunten met de zwarten die de Deltablues ontwikkeld hebben.

Tekenaar-schrijver David Prudhomme volgt het leven van enkele mangas, muzikanten die rébétiko spelen. Hij schetst een raak portret van een van de eerste en beste groepen die deze muziek bespeelden, mannen die leefden voor de muziek. En voor hasj roken, wat schijnbaar een verlengde was van de muziekstijl die ze speelden. Deze muzikanten leven in de illegaliteit en doen hun zin, ook al gaan ze daarbij soms over de schreef. En als de heersende dictatuur alles wat verderfelijk is, uit de maatschappij wil verbannen, krijg je natuurlijk problemen.

Prudhomme schetst een raak portret van het Griekenland van die periode, het juk van het generaalsregime, de vrijheid van de muzikant, de onderlinge relaties in de groep, maar vooral de passie en gedrevenheid van muzikanten die maar aan één ding willen doen: muziek spelen alsof hun leven ervan afhangt. Hoeveel tijd Prudhomme ook aan het maatschappelijke beeld en de relaties tussen de muziekanten steekt, de hoofdrol is weggelegd voor de muziek. Prudhomme schudt enkele bezwerende prachtscènes uit zijn zwierige tekenpen wanneer hij de muzikanten laat optreden. Rébétiko is een verhaal over hoe muziek vrijheid betekent, maar ook of je die vrijheid wel kan vangen door ze op plaat te zetten.

Zelf is uw recensent een matig gitarist met een interesse voor authentieke Mississippi delta blues. Na het lezen van deze strip heb ik wat rebetiko beluisterd, en ik ben verkocht. Ik snap geen jota Grieks, maar deze muziek klinkt echt, vanuit de buik. Het is een grote verdienste als een strip iemand warm kan maken voor iets waar hij spontaan zijn neus zou voor optrekken. En dat is gelukt. Bedankt, David Prudhomme.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.