Recensie

De eenhoorn 1 De laatste tempel van Aesculapius


Uitgeverij Silvester verblijdt ons met een heruitgave van het in 2007 verschenen “De Eenhoorn”. Aan de uitgave is niets veranderd en grafisch hoeft dat ook niet want zoals we het gewoon zijn levert deze uitgeverij weer een pracht van een boek af. Iets anders is het toch wel gesteld met het taalkundige: behoorlijk wat fouten ontsieren de teksten, zowel op het gebied van de grammatica als de spelling. Jammer...

De trilogie “De Eenhoorn” betreft voornamelijk een fantasieverhaal in een realistisch post-middeleeuws decor. De zoektocht naar het functioneren van het menselijk lichaam staat in dit eerste deel centraal. Het hoofdpersonage haalt z'n aantrekkingskracht uit het feit dat hij chirurgische ingrepen verricht die nog maar sinds de 20ste eeuw gangbaar zijn. Daarbij wordt natuurlijk gebruik gemaakt van instrumenten die in het tijdsbestek passen. Een geheim genootschap (de Aesculapiaden – Aesculapius was de Griekse God van de geneeskunde) hangt de leer aan dat het menselijk lichaam functioneert door vier sappen: bloed, gele gal, zwarte gal en slijm. Iets of iemand is echter aan het ingrijpen in de anatomie van het lichaam. Het is daarnaar dat de Aesculapiaden, met behulp van vreemde wezens die zij bijstaan en genezen, op zoek gaan. Natuurlijk komt ook de Kerk zijn zegje doen en stelt zich de vraag: waarom verdoezelt dit instituut allerhande gebeurtenissen?
Meer dan zaken genoeg dus om te verklaren. Dat men het hele verhaal in 3 delen uit de doeken wil doen heeft als gevolg dat in dit eerste deel veel tekst voorkomt, die de hele achtergrondgeschiedenis uitlegt. Soms komt er zoveel informatie op de lezer af dat het even slikken of herlezen is, maar de tekeningen maken veel goed in die passages. Voor de rest moet gezegd dat Mathieu Gabella een aantrekkelijk verhaal aflevert dat zeker kan bekoren.

De tekeningen van Anthony Jean zijn fenomenaal. Zowel de mensen als de vele heel diverse monsterlijke creaturen zijn erg natuurgetrouw getekend. Emoties, bewegingen, proporties, anatomie (toch wel erg belangrijk in deze reeks)... het klopt allemaal. De inkleuring sluit goed aan bij de sfeer die in het verhaal heerst en het spel der schaduwen versterkt enkel maar de krachtige tekeningen. Zonder meer een lust om te (her)bekijken.

Besluit: ik kan Silvester enkel maar dankbaar zijn voor het heruitgeven van deze reeks, anders had ik ze nooit leren kennen. De volgende delen (hopen maar dat ze nog vlot verkrijgbaar zijn of ook opnieuw gedrukt worden) zullen zeker in m'n kast belanden!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.