Recensie

De smaragdridders 1 De magische kinderen


Magie blijft een onuitputtelijke bron van inspiratie voor auteurs van boeken en stripverhalen. Er zijn ontelbare werken gecreëerd die in mindere of meerdere mate over magie handelen. Het eerste leesboek van de saga “Les Chevaliers d'Émeraude” werd een ware bestseller in Canada, het thuisland van de schrijfster. Ondertussen werden de 12 boeken reeds vertaald naar het Engels en Pools. Vooral jongeren en jonge volwassenen lijken de boeken te smaken. Dat Anne Robillard besloot om na tal van boeken over de Smaragdridders een prequel te schrijven met de bedoeling om die te laten verstrippen, behoeft geen verwondering: er zijn voldoende getalenteerde tekenaars die het genre onder de knie hebben. Robillard vond in de voor ons taalgebied nog onbekende Michel Lafond de perfecte uitvoerder van haar verhalen.
Daar het om de voorgeschiedenis gaat van de boeken hoef je geen schrik te hebben dat het en ander niet te begrijpen is: voorkennis (van de boeken) is absoluut niet vereist.

Dit eerste stripverhaal behandelt de obligate kennismaking met wie de hoofdpersonages gaan worden. In het duistere land Irianeth smeden de afzichtelijke bewoners (insectenmensen) plannen om het land van de mensen binnen te vallen. De magiër Elund brengt deze onheilstijging, die hij zag in de sterren, over aan de koning. Deze besluit hierop in het hele land op zoek te gaan naar jonge kinderen van 5 à 6 jaar die beschikken over magische krachten. Degenen die de proef doorstaan zullen door de magiër opgeleid worden tot de Smaragdridders die de nakende vijandelijke inval het hoofd zullen moeten bieden. Geen wereldschokkend en/of origineel scenario dus.
In dit boek wordt verteld over de zoektocht naar de kinderen en wordt ons een blik gegund op de mogelijkheden en beperkingen van de magie. Wat enorm opvalt is de snelheid waarmee de kinderen groot worden. Net of de auteur nog zo ontzettend veel te vertellen heeft, dat het maar net in de geplande eerste cyclus van 3 albums past en er daarom zo goed als geen anekdotes worden gegeven over het opgroeien met magie. Het zou natuurlijk ook kunnen dat er reeds een idee bestaat voor een spin-off die verhaalt over de jeugdige magiërs (we hebben dat nog gezien). De toekomst zal het uitwijzen...

De tekenstijl is erg passend voor het universum dat geschapen is. De grafische kunstenaar van dienst creëert een sprookjesachtige sfeer die uitstekend past bij de inhoud van het verhaal. Geen sterk afgelijnde decors of personages, maar een losse stijl. Blauw, geel, rood, groen, er is bijna steeds een bepaalde kleur prominent aanwezig in de bladzijden. Dit alles maakt dat het geheel eerder wat ouderwets aanvoelt.

Een promotiefilmpje waarbij je je ook een goed idee kan vormen van de tekenstijl is te vinden op de website van Anne Robillard (klik).

Besluit: dit is een van die reeksen die in de gaten mag gehouden worden. De tekeningen van Lafond zijn prachtig en uitstekend geschikt om dit vertelsel weer te geven. Het moet echter nog blijken of deze reeks boven de reeds gekende magische fantasy strips weet uit te stijgen en een meerwaarde biedt die het aankopen rechtvaardigt. Als het van de tekeningen alleen afhangt is het voor mij een ja. Nu nog het scenario dat meer inhoud en vernieuwing moet brengen...



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.