Recensie

Inspecteur Canardo 20 Een flater van formaat


Canardo's vriend, commissaris Garenni, zit in een lastig parket. In een dronken toestand heeft hij een politie-agent neergeschoten. Of toch niet? Wordt hij erin geluisd? Aan Canardo om de zaak uit te klaren.

Na een iconische start van de reeks, culminerend in het fabuleuze Amoxonië, is de reeks afgezakt naar een gewone detectivereeks. De personages die de reeks apart maakten, zijn nu vaak een mager afkooksel van Clara of Raspoetin. Dat voelt nu ook zo aan.

De antiheld van weleer is nu een detective die de zaakjes probeert op te lossen. Zelfs zijn eeuwige overjas is proper. Inspecteur Manta mag dan wel van twee walletjes eten en met Canardo eens van bil gaan, ze is té voorspelbaar als personage. De lezer voelt al onmiddellijk aan wat haar rol is. De gecompliceerde relaties tussen de personages van weleer zijn spijtig genoeg afgevlakt.
Sommige verhaalelementen zijn ook niet geloofwaardig. Een vuurgevecht waarbij Canardo en Manta op drie meter van hun tegenstanders staan, maar zelfs geen lichte vleeswond oplopen? De 'running gag' van een cocktail om aan te tonen dat 'je in alles moet kunnen doseren', ook in de relatie justitie - misdaad, is bij het haar getrokken.
Ondanks dat en dankzij een onvoorspelbaar einde, is deze "Een flater van formaat" geen volledige mislukking. Hopelijk ontsnapt de reeks in de komende albums uit de middelmaat.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.