Recensie

De grote slachting INT A1 De grote slachting 1914-1919


Het voordeel van de FNAC in Brussel is dat je tegenover de Nederlandstalige strips de sectie van de Franstalige hebt. Zoals reeds gemeld door anderen: het kan bijtend hard zijn te merken wat die Waalse en Brusselse rakkers aan keuze hebben, en wat een klein segment er maar vertaald wordt, en dan meestal ook nog pas vele maanden later.
Daar zag ik de hardcover van een tweedelige reeks 'Putain de guerre'. Het idee nog maanden te moeten wachten op de vertaalde versie voor ik de nieuwe WO1-kronieken van Tardi kon lezen was me teveel. Ik heb beide delen direct meegegrabbeld en stond er al in te lezen toen ik bij de kassa aan het aanschuiven was.

En mijn ongeduld werd beloond! Wat een meesterwerk met een leuk voordeel: Tardi heeft een speciaal taalgebruik voor zijn personages en dit gaat af en toe verloren in de vertaling naar het Nederlands.
Wat betreft de inhoud kan ik me alleen maar in superlatieven uitdrukken, en dat is heel wat voor een kritisch mens als ondergetekende. Het hoofdpersonage begint aan een speciaal avontuur als hij in de groene landschappen zijn kameraden in hun mooie blauwe uniformen één voor één ziet sneuvelen en zich, zoals het een Tardi-held past, beklaagt over zijn eigen stommiteit om hieraan deel te nemen. Maar de oorlog gaat verder en de lezer wordt nog meer dan in Loopgravenoorlog met de neus op de feiten gedrukt dat de strijd 'mens tegen vuurspuwend schroot' steeds in het nadeel van eerstgenoemde uitdraait.

Met iedere bladzijde die je omdraait wordt de sfeer alsmaar grimmiger, wat perfect wordt weergegeven door het vervagen van de frisse kleuren uit het begin. Mensen worden beesten. Kanonnen steeds groter en destructiever. De anti-held is het allemaal beu en zijn sarcasme en cynisme toveren je soms toch een glimlach op de lippen.
Net als je denkt dat de strijdende partijen en het Franse kraterlandschap gaan verdwijnen in een groot zwart gat, breekt de vredestijd aan en splitst Tardi in hoofdstuk 1919 de lezer nog eens een leuke opsomming in de maag van wat er verloren gaat en wat de mens eruit leert: "nougatbollen"!
Achterin zit ook nog eens een leuke bundel geschiedenis waaruit duidelijk blijkt dat Tardi zich nog altijd goed informeert en op het kleinste detail let.
Omdat ik toch een gat in mijn hand heb als het op strips aankomt heb ik me bijna een jaar later (!!) de vertaalde versie gekocht. Een godsgeschenk voor de mensen die de taal van Molière niet kennen; maar voor de tweetaligen raad ik toch de Franse versie aan: "Un Tardi, ça ne se traduit pas"



Dit is een recensie van een gebruiker.