Daarnet op Radio 1 (VRT) een interview ivm Gen Barrevoets in Hiroshima. Bedoeld voor kinderen van lagere schoolleeftijd wordt daar doodleuk geponneerd!!! Of hoe men aan journalistiek doet zonder de minste moeite te doen het onderwerp te doorgronden. NIEMAND die Gen las zal denken dat het voor kinderen geschreven is! Samen met Maus misschien wel het krachtigste anti-oorlogspamflet uit welke tak van media of cultuur ook. Picasso's Guernica mag er ook wel bij natuurlijk ;)

En de aanleiding was dat de mangareeks uit een Japanse lagere schoolbibliotheek verwijderd werd (blijkbaar niet de eerste keer trouwens) met als reden dat het niet geschikt zou zijn voor kinderen. Maar met het vermoeden dat de oorlogsgruwelen van de Japanse soldaten die in de strip getoond worden ook niet echt goed liggen bij een deel van de Japanse bevolking.

ja dat klopt, dat werd gezegd.
Maar daar ging het mij niet zozeer over, wel dat strips worden gelijkgesteld aan kinderliteratuur

Het feit dat sommige Japanners aanstoot nemen aan Gen toont nog meer aan dat het een goed beeld geeft van de gruwel, en ook dat er Japanse slachtoffers waren, zoals de pacifistische vader van Gen. Heel het 1e deel gaat eerder daarover dan over de bom zelf!

Op West Point is (of was?) Persepolis toch ook verplichte literatuur! Strips lenen zich als medium bij uitstek om mensen te raken en hen te doen inzien wat een dictatuur in kan houden, Nazis, Japans, of Ayatollahs.

Dit verwondert mij ook niet. De USA voert een ideologische strijd tegen Iran, dan helpt het wel om je eigen bevolking te brainstormen door het kritische strips (en bij uitbreiding ook films, boeken enz) te laten lezen over het regime van de tegenstander.
Kritische albums over de USA zullen wel geen verplichte lectuur zijn (maar dan misschien wel weer in Iran ;))

Het mooie aan het Gen-verhaal is dat het de eigen geschiedenis niet verdoezelt (waar Japan verder goed zijn best mee doet, zie bv de troostmeisjes). Dringend tijd dat ik deze manga eens ter hand neem.