Neem een mengeling van het Romeinse Rijk en Barbaren, met een vleugje Drakenbloed en Game of Thrones en je bekomt het recept voor ‘Steen der Chaos’.
In deze trilogie volgen we Araes, die in de vorige delen de ‘Steen der Chaos’ heeft aangeraakt in een oude tempel. Daardoor verkrijgt hij superkrachten en dat merken zijn vrienden Navel en Ridan ook op. Intussen zijn er Barbaren aan wal gekomen en zijn deze op plundertocht doorheen het land. Araes en zijn vrienden worden opgeroepen naar het Fort op de Klip die weerstand moet bieden tegen de Barbaren. Daar negeert hij de bevelen van hogerop en komt hij tegenover de leider van de Barbaren te staan. Met de hulp van tovenares Enarya, die als spionne werkt voor de Barbaren maar op het laatste moment voor de charmes van Araes valt, weet Araes de leider te verslaan.
In dit deel komt Araes als overwinnaar binnen in de hoofdstad Nemès van het keizerrijk. Daar wordt hij als een held ontvangen door het volk en mag hij op visite bij de keizer. Araes eist echter onmiddellijk meer macht op en wil opperbevelhebber van het leger worden. Dit valt in verkeerde aarde bij de keizer en de Senaat. Die eisen dat de vader van Araes in eerste instantie gaat bemiddelen met zijn zoon. Doordat Araes zich echter afgewezen voelt door de keizer, zint hij op wraak en wil hij zelfs de troon van de keizer overnemen. Als zijn vader bij Araes present is en hem confronteert met zijn daden, wordt hij zonder genade door zijn zoon vermoordt… Weet de keizer de genadeloze Araes nog te stoppen ? En wat met Navel, kan hij zijn vriend tot rede brengen ?
Scenarioschrijver Gabriel Katz is met deze reeks aan zijn eerste albums toe bij ons. In de eerste 2 delen legt hij de focus op de slag met de Barbaren, in dit deel gaat het over de slag om de troon. Het verhaal is vrij rechtlijnig uitgeschreven en met niet veel zijsprongen. Door het brute geweld en de sfeervolle setting blijft het echter aanspreken en wil je weten hoe het afloopt. Tekenaar Stéphane Créty (Drakenbloed, Dwergen, Orks&Goblins,…) is hiervoor de ideale tekenaar. Van zijn tekeningen ben je voor -of tegenstander, gezien het ruwe schetskarakter in zijn tekeningen behouden blijft. Deze tekenstijl past evenwel goed bij deze reeks. Ruime landschappen of steden, grootse slachtpartijen met rauw geweld en een spat bloed meer of minder,… dit alles is geen probleem voor deze tekenaar.
Steen der Chaos was veelbelovend gestart, maar eindigt niet met een grote afsluiter. Integendeel, het laat ruimte om er eventueel nog een vervolg aan te breien.
3,6/5 sterren
Geplaatst op 18/09/2022
Citeren
